Abdullah İbni Mesud’un (ra.) Hadis Rivayetindeki Hassasiyeti

Sahabeden Abdullah İbni Mesud’un (ra.) Peygamberimizden (sav.) bir söz aktarırken gösterdiği hassasiyet...

Ashâb-ı kirâm, Allah Rasûlü’nün hadîs-i şerîflerini naklederken, Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in sözü hâricinde bir şey söyleme endişesiyle çok büyük bir titizlik gösterirlerdi.

ABDULLAH İBNİ MESUD’UN (RA.) HADİS RİVAYETİNDEKİ HASSASİYETİ

Amr bin Meymûn şöyle anlatıyor:

“Ben, İbn-i Mes’ûd -radıyallâhu anh-’ın perşembe akşamları olan sohbetlerini hiç aksatmazdım. Bu sohbetlerde, onun herhangi bir şey husûsunda (hassâsiyetinden dolayı):

“Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- buyurdular ki…” dediğini hiç duymadım. Lâkin bu akşamların birinde,

“Rasûlullâh Efendimiz buyurdular ki…” diyerek (söze başladı, fakat arkasını getiremeyip) başını öne eğdi. (Biraz bekledikten sonra) kendisine baktım. Gömleğinin ilikleri çözülmüş, gözlerinden yaşlar boşanmış, avurtları şişmiş vaziyette ayakta duruyordu. (Bir müddet bu vaziyette kaldıktan sonra) sözünü şöyle tamamladı:

“–Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- öyle veya ona yakın ya da ona benzer bir şey söylemişti.” (İbn-i Mâce, Mukaddime, 3)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları