Evliliğin, aile kurmanın önemi nedir? Günümüzde aileye verilen zararlar neler? Aile kavramı nasıl yıpratılıyor? gençleri evlilikten soğutmak çalışmaları nasıl yapılıyor? İslam'da ailenin önemi ve toplum için farzieti nedir? İşte cevabı...

Nikâh mukaddes bir müessesedir. İnsanı sâir mahlûkattan ayıran iffettir, iffet de nikâh ile tescil edilir. Nikâh Allâh’ın emriyle, zevç ve zevce arasında bir hukukun başlamasıdır.

Hadîs-i şeriflerde buyurulur:

“Evleniniz, boşanmayınız!.. Zira boşanma dolayısıyla Arş titrer…” (Ali el-Müttakî, IX, 1161/27874)

“Allah Teâlâ’nın en sevmediği helâl, eşini boşamaktır.” (Ebû Dâvûd, Talâk, 3; İbn-i Mâce, Talâk, 1)

AİLE NE ZAMAN ZEDELENMEYE BAŞLADI?

1839 Tanzîmat Fermanı’na kadar; toplumumuzun alt kesiminde de yüksek tabakasında da aile, İslâm şahsiyetini sergiliyordu ve muhafaza ediyordu.

Tanzîmat’la beraber maalesef üst tabakaya Avrupâîleşme hastalığı sirâyet etti. Evlere piyanolar girdi. Fransızca kelimelerle konuşmak mârifet addedilir oldu. Erkek ve hattâ kız evlâtlarını Paris, Viyana gibi Avrupa şehirlerine yüksek tahsile yolladılar. Gidenler geri döndüklerinde, Osmanlı üniforması içinde maalesef birer Avrupalı rûhu taşır hâle gelmişlerdi. Yabancılaşmışlardı. Bizi yücelten değerlere düşman olmuşlardı. Onlar ve tesir ettikleri kadrolar; müteâkip seneler içinde, imparatorluğu mahvettiler.

O devirde üst tabakada bu yabancılaşma yayılsa da, halk kesiminde aile kendisini korumuştu. Yabancı cereyanlar, asırlardır kendisini muhafaza eden Osmanlı ailesine sızamamıştı. Osmanlı ailesi, Anadolu dervişi meşrebini korumuştu.

Fakat matbuat, radyo, televizyon ve sonunda internet, artık her yere sızdı. Diziler, filmler, yarışmalar, menfî telkinler, müstehcenlik, alkol, uyuşturucu ve benzeri iptilâlarla bugün maalesef ailemiz sarsılıyor.

Avrupâî kanunlar, bâtıl cinsiyet eşitliği propagandaları, kadınların evden dışarı ve kaldırımlara itilmesi, kadınların bir metâ gibi kendilerini teşhir etme hastalığı; aileyi bozuyor, evlilikleri azaltıyor, boşanmaları artırıyor ve evlâtları perişan ediyor.

EVLİLİKTEN SOĞUTMA ÇALIŞMALARI

Aile, toplumun çekirdeğidir. Ailenin karakteri kaybolursa, elbette toplum zarar görür. Aile olmazsa, geriye sürü kalır.

Bugün dâimâ gizli ve açık, doğrudan ve dolaylı olarak; aile ve evliliğin aleyhine propagandalar yapılmaktadır. Yanlış kararlar neticesinde, kimse bu şartlar altında evlilik yükü altına girmek istememektedir.

Evlilik, kadınlar için şiddet ve baskı merkezi gibi gösterilmektedir. Tahsil ve kariyer diye evlenmeyen veya iyice geciktiren evlâtlar, gitgide evlilikten soğutulmaktadır.

Erkekler de maddî ve adlî tehlikelerle dolu bir tuzakmış gibi gösterilen evlilikten uzaklaştırılmaktadır.

Diğer taraftan zinâ, çeşitli adlar altında âdetâ terviç edilmektedir. Nikâhsız beraberlik ve flört adı altında gayr-i meşrû beraberlikler, neredeyse teşvik edilmektedir.

MUKADDES BİR MÜESSESE

Hâlbuki nikâh mukaddes bir müessesedir. İnsanı sâir mahlûkattan ayıran iffettir, iffet de nikâh ile tescil edilir. Nikâh Allâh’ın emriyle, zevç ve zevce arasında bir hukukun başlamasıdır.

Hadîs-i şeriflerde buyurulur:

“Evleniniz, boşanmayınız!.. Zira boşanma dolayısıyla Arş titrer…” (Ali el-Müttakî, IX, 1161/27874)

“Allah Teâlâ’nın en sevmediği helâl, eşini boşamaktır.” (Ebû Dâvûd, Talâk, 3; İbn-i Mâce, Talâk, 1)

Evlilik, ebedî bir akittir. Bu sebeple, ebediyet ölçüleriyle, yani mâneviyat esaslarıyla ona karar vermek gerekir. Doğru olan; tecrübe sahibi aile büyükleriyle istişâre neticesinde, bereketli tavsiyelerle evliliğe karar vermektir. Yani bugün «görücü usûlü» diye küçümsenen bereketli yoldur. Bu usûlde; aileler ve gençler arasında, meşveretten ve tecrübeden doğan tam bir mutâbakat hâsıl olur. Huzurla dolu mâzîmizde, aileler hep görücü usûlüyle kurulur ve huzurla devam ederdi. Boşanma pek nâdirdi. Zaten bir insan boşanmaya ancak zarûret hâlinde başvururdu. Çünkü boşanma bir âr sebebi görülürdü.

İnternetten görmek gibi geçici hevesler ve boş sevdâlarla başlanan birliktelikler ise; maalesef, ekseriyetle kısa zaman içerisinde mahkeme kapılarında son bulmaktadır. Böylece toplumun çekirdeği mevkiindeki aile müessesesi, büyük yara almaktadır.

Bu boşanmaların en ağır ve kötü yansıması da, öncelikle çocuklar üzerinde meydana gelmektedir. Nitekim evi içerisinde aile sıcaklığı bulamayan, örnek alacağı ana-babasından dâimâ kötü muâmeleye mâruz kalan çocuklar; sokakların insâfına terk edilmiş olmaktadır. Böyle olunca da evden kaçarak sokak çocukları arasına katılan bu yavrular; kısa zamanda sigara, alkol, tiner, narkotik, fuhuş ve çeşitli suç örgütlerinin ağına düşmektedirler. Bu da, toplumu çökertecek bir fâciâya zemin hazırlamaktadır.

Asırlar şahittir ki;

İslâm ahlâkını lâyıkıyla hazmetmiş mü’minlerin hâneleri, huzurlu birer cennet yuvasıdır.

Buna mukabil;

Nefsine mağlûp, merhametsiz ve gafil insanların dünyalık evleri ise; âdetâ canlı cenâzelerin aile kabristanıdır!..

'AİLE' MİLLÎ BİR DÂVÂDIR

Aile meselesi, aynı zamanda millî bir dâvâdır.

Bir mütefekkirin dediği gibi;

“Düşmana asıl mağlûbiyet, ona benzemektir.”

Biz can düşmanlarımıza cephelerde mağlûp olmadık. Çanakkale’de, Millî Mücadele’de canımız pahasına düşman çizmesine vatanımızı çiğnetmedik.

Fakat fert, aile ve hayat tarzı olarak o düşmanlara benzersek, ne yazık ki mağlûp olmuş olacağız!.. Çünkü asıl istiklâl; fikrî, zihnî ve kalbî istiklâldir.

Acı bir gerçek…

Hadîs-i şerif îkaz etmekte:

“Kim bir kavme benzemeye çalışırsa, o da onlardandır.” (Ebû Dâvûd, Libâs, 4/4031)

Abdullah İbn-i Mes‘ûd -radıyallâhu anh- buyurur:

“Elbiseler elbiselere benzeyince, kalpler de kalplere benzer.” (Vekî, Zühd, s. 597)

Gayr-i müslimlere benzememek, İslâm şahsiyet ve vakarını muhafaza etmenin en mühim şartlarından biri olduğu içindir ki; Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, ibâdetlerde dahî gayr-i müslimlere muhalefet etmiş, onlarla benzerlik ve aynılık içinde olmamaya dikkat buyurmuştur.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş,Yüzakı Dergisi, Yıl: 2020 Ay: Ocak, Sayı: 179

İslam ve İhsan