Al-i İmran Suresinin 76. Ayeti Ne Anlatıyor?
Al-i İmran suresinin 76. ayetinde ne anlatılmak isteniyor? Allah’ın ahde vefa gösterenleri sevdiğini bildiren ayet-i kerime; Al-i İmran suresinin 76. ayetinin meali ve tefsirini yazımızda okuyabilirsiniz...
Ayet-i kerimede buyurulur:
بَلٰى مَنْ اَوْفٰى بِعَهْدِه۪ وَاتَّقٰى فَاِنَّ اللّٰهَ يُحِبُّ الْمُتَّق۪ينَ
Hayır, öyle değil! Her kim ahdine vefa gösterir ve günah işlemekten sakınırsa, bilsin ki Allah o sakınanları sever. (Âl-i İmrân, 3/76)
AHDE VEFA GÖSTERMEK
Bilgi
Sözünde durmak ve emaneti korumak her insanın ahlakî bir görevidir. Bununla birlikte, tarihte Yahudilerden birtakım insanlar kendi aralarında sözlerini tuttukları hâlde, başka topluluklara verdikleri sözlerinde durmuyorlardı. Bu kimseler, başka milletten olanları küçümseyip onların emanetlerine hıyanet ediyorlardı. Ahlakî değerleri kendi keyiflerine göre değiştirmeye çalışan bu insanların yaptığı, Allah adına yalan söylemekten ibaretti. Yüce Allah, onların bu davranışlarının yanlış olduğunu açıklamıştır.
Mesaj
- Ahlakî değerlere uymamız, Allah’ı sevmemizin bir gereğidir. Bu değerlere uyduğumuzda Allah da bizi sever.
- Kişisel menfaatler uğruna, ahde vefadan vazgeçilemez.
Kelime Dağarcığı
Ahd: Söz, sözleşme, anlaşma.
Ahde vefâ: Sözünde durmak, anlaşmaya bağlı kalmak, emaneti korumak.
Kaynak: Diyanet, Kur'an-ı Kerim'den Serlevha Ayetler
TEFSİR
- Hayır! Kim sözünde durur, günah ve haksızlıktan sakınırsa, şüphesiz ki Allah takvâ sahiplerini sever.
Bu âyet, ister Allah’a verilen isterse kulların birbirlerine verdiği sözler olsun, ahde vefânın ve verilen sözün gereğini yerine getirmenin, ayrıca ahde vefasızlık ve emânete riâyetsizlik gibi günahların yanı sıra bütün günahlardan sakınmanın Allah’ın muhabbetini celbedecek fevkalade hayırlı amellerden olduğunu beyân eder. Bu hususlardaki ihmalkârlık ise nifak hastalığına yakalanmaya, böylece ilâhî rızâ ve muhabbetin elden gitmesine sebep olacaktır. Nitekim Resûlullah (s.a.s.) şöyle buyurur:
“Dört özellik vardır ki kim bu özelliklere sahip ise katıksız bir münafıktır. Bu özelliklerin hepsine değil de bir tanesine sahip olan kişi ise onu bırakıncaya kadar münafıklık alâmeti taşıyor demektir: «Kendisine bir şey emânet edildiğinde emânete hiyânet eder, konuşunca yalan söyler, söz verdiği zaman yerine getirmez ve ahde vefayı terk eder. Biriyle hasım olunca da günaha girer, yani haktan ayrılır.»” (Buhârî, İman 24; Müslim, İman 106)
Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri, kuranvemeali.com