Allah Dostları'nın En Önemli Özellikleri

Şefkatsiz ve merhametsiz bir kalpte feyz ve rûhâniyet olmaz.

Bir kişi Bâyezîd-i Bistâmî Hazretleri’ne gelip:

“–Bu makâmı ne ile elde ettin?” diye sormuştu. Hazret şu hikmetli cevâbı verdi:

“–Şu makam iddiâsını bırak! Lâkin Cenâb-ı Hak bana şu sekiz şeyi ikram etti:

1) Kendimi gerilerde, halkı ise benden önde gördüm. [Tevâzû.]

2) O’nun kullarına olan şefkatimden ötürü, hepsinin yerine Cehennem’de yanmaya râzı oldum. [Sonsuz bir şefkat.]

3) Hayatta hedefim dâimâ, bir mü’minin gönlünü ferahlandırmak oldu. [Diğergâmlık, îsâr, din kardeşini kendine tercih etme.]

4) Bugünden yarına hiçbir şey saklamadım. [İnfak, cömertlik, tevekkül.]

5) Allah Teâlâ’nın rahmetini kendimden çok insanlar için istedim. [Cenâb-ı Hakk’ın Rahmân sıfatının kulundaki zirve tecellîsi.]

6) Mü’minleri sevindirmek ve gönüllerindeki gamı gidermek için bütün gücümle gayret ettim. [Yalnızların, kimsesizlerin ve mâtemlerin civârında bulunmak.]

7) Şefkatimden dolayı, karşılaştığım mü’minlere önce ben selâm verdim. [Selâm, din kardeşine duâ etmek, onun hakkında hayır dilemek, gönül almak ve muhabbet vesîlesi.]

8) Kendi kendime; «Eğer Allah Teâlâ kıyâmet günü beni affedip şefâat hakkı verirse, önce bana ezâ ve cefâ edenlere, sonra iyilik ve ikramda bulunanlara şefâat edeceğim.» diye karar verdim.” (Sehlegî, a.g.e, s. 88-89; Abbâs, Ebû Yezîd, s. 97.)

Aynı şekilde Hallâc-ı Mansûr da kendisini taşlayanlar için:

“Yâ Rabbî, onlar hakîkati bilmiyorlar, benden evvel onları affet!” diye duâ etmiştir.

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Altın Silsile