Allah’ın Sevdiği Davranış
“Askerim ne yiyorsa bana da ondan getirin” diyen komutan...
Sahâbe efendilerimizden Ebû Ubeyde bin Cerrah (r.a.), ordu kumandanı iken çölde kendisine soğuk su ve taze ekmek getirildiğinde;
“Askerim de bunu bulabiliyor mu?” diye sormuş ve bunun kendisi için husûsî tedârik edildiğini öğrenince o yiyeceklere el sürmemiş; “Askerim ne yiyorsa bana da ondan getirin” demiştir. Zira o azîz sahâbî de “önce nefsim” değil, “önce din kardeşlerim” diyenlerdendi.
Bir yoksul, Peygamber Efendimiz’e gelerek aç olduğunu söyledi. Efendimiz, hanımlarına haber göndererek yiyecek bir şeyler istedi. Fakat bütün hanımlarından aynı cevap geldi:
- “–Allâh’a andolsun ki, evde sudan başka bir şey yok.”
Bunun üzerine Peygamber Efendimiz, ashâbına dönerek bu şahsı kimin misâfir edebileceğini sordu. Hemen Ensar’dan biri kalkarak:
ALLAH’I HOŞNUT EDEN DAVRANIŞ
“–Ben misafir ederim!” dedi ve o yoksulu evine götürdü. Hâlbuki evinde ancak çocuklarına yetecek kadar az bir yiyecek vardı. Hanımına:
“–Çocukları oyala. Misafirimiz gelince lambayı söndür. Sofrada biz de yiyormuş gibi yapalım.” dedi.
Sofraya oturdular. Misafir karnını güzelce doyurdu. Sabahleyin ev sahibi, Allah Resûlü’nün yanına gitti. Onu gören Peygamber Efendimiz:
“–Bu gece misafirinize ikramınız sebebiyle Allah Teâlâ sizden çok hoşnut oldu.” buyurdu. (Bkz. Buhârî, Menâkıbu’l-Ensâr 10, Tefsîr 59/6)
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Hak Dostlarının Örnek Ahlâkından 1, Erkam Yayınları