Kâinatta var olan her zerre, dâimâ Cenâb-ı Hakk’a itaat hâlinde. Güneş bu itaat çerçevesinde doğup batıyor. Günler bu itaatle uzayıp kısalıyor. Toprak bu itaati sebebiyle bağrına emanet edilen tohumu büyütüyor. Meselâ bir balık, bu itaate başkaldırarak suyun dışında yaşamaya çalışmıyor. Zira suyun dışı, kendisi için bir ölüm okyanusu.

Bütün mevcudât, Allâh’a olan bu itaatleri dolayısıyla hayatlarından memnun ve huzur içerisinde.

Peki, insan ne ile huzur bulacak?

Âyet-i kerîmede Rabbimiz insanın ne için yaratıldığını şöyle bildiriyor:

“Ben cinleri ve insanları, ancak Bana kulluk etsinler diye yarattım.” (ez-Zâriyât, 56)

Yani insan Rabbine “kul” olabildiği ölçüde huzurlu, rahat ve mes’ûd. Aksi mümkün değil!..

ALLAH'A MUHABBETİN ALÂMETİ NEDİR?

Allâh’a muhabbetin en büyük alâmeti, O’na itaattir. “Muhabbet, fedakârlığı; fedakârlık da itaati gerektirir.” düstûrunca, Rabbini seven bir mü’min, dâimâ O’na itaat hâlinde olur. İtaat ve teslîmiyet ile yapılan az bir ibadet, itaatsiz ve teslîmiyetsiz yapılan dağlar kadar ibadetten Hak katında daha makbûldür. Zira Cenâb-ı Hak, âyet-i kerîmede; “اَكْثَرُ عَمَلًا / daha çok amel” değil “اَحْسَنُ عَمَلًا / daha güzel amel” buyuruyor. (el-Mülk, 2) Yani amelimizde keyfiyet olarak Cenâb-ı Hakk’a ihlâs ve sadâkat üzere bir itaat ve teslîmiyet istiyor. Çünkü kulluk, ita­at ve teslîmiyetle başlar. Nitekim şeytan, yüce dergâhtan ibadet eksikliği sebebiyle değil, itaat ve teslîmiyet noksanlığından dolayı kovulmuştur.

ALLAH'IN İHSAN ETTİĞİNE KANAAT ETMEK GEREKİR

Cenâb-ı Hak, kulundan dâimâ hamd, şükür ve rızâ hâli arzu etmektedir. Zira imtihan âlemi olan bu dünyada kişiye ihsan edilen her nîmet ve başa gelen her musibet, bir nevî saf altının diğer madenlerden ayrılması için yüksek ateşe tâbî tutulması gibi bir tecellîdir.

Şeyh Sâdî-i Şîrâzî şöyle der:

“Hak Teâlâ’nın lûtuf ve ihsan buyurduğu bahta ve rızka kanaat etmeyen kimse, Allâh’ı bilmemiş ve O’na itaat etmemiş olur.”

Bir hadîs-i kudsîde şöyle buyrulmuştur:

“Bazı mü’min kullarımı ancak zenginlik sağlam (bir müslüman) eyler (onun îmânını korur); onu fakir etsem, bu durum onu ifsâd eder.

Bazı mü’min kullarımı da fakirlik sağlam tutar (îmânını korur); ona rızkı bol versem bu durum onu ifsâd eder.

Bazı mü’min kullarım, kullukta bir derece ister. Fakat Ben ucba girmesin, böylece kendini beğenmesi onu ifsâd etmesin, diye bu isteğini ona vermem.

Bazı mü’min kullarımın îmânını ancak sıhhat sağlam tutar; onu hasta etsem bu durum onu ifsâd eder.

(Ravî dedi ki: Zannediyorum şunu da dedi:)

Bazı mü’min kullarımın îmânını ancak hastalık korur; onu sıhhatli etsem bu durum onu ifsâd eder.

Ben kullarımın işlerini, kalplerine dair ilmimle tedbir ederim; Ben her şeyi bilen ve her şeyden haberdâr olanım.”  (Beyhakî, el-Esmâ ve’s-Sıfat, s. 122)

PEYGAMBER EFENDİMİZ'E UYMAZSAK SONUMUZ HÜSRAN OLUR

Kulluk pâyesini kazanabilmek, Peygamberler Sultânı Efendimiz’in mübarek hayatını kendi hayatımıza nakşedebilmekle mümkündür. Çünkü O’nun hayatı, Allâh’a vâsıl olabilmek için takip edilecek yegâne yoldur. Âyet-i kerîmede buyrulur:

“Allâh’a itaat edin; Peygamber’e de itaat edin... Eğer O’na itaat ederseniz, doğru yolu bulmuş (hidâyete ermiş) olursunuz.” (en-Nûr, 54)

Dolayısıyla O’nsuz gidilen her yolun sonu uçurum, alınan her kararın neticesi hicran ve O’ndan uzaklaşan her gönlün âkıbeti acı bir hüsrandır.

ALLAH'IN KENDİSİNİ SEVMESİNİ İSTEYEN KİŞİ NE YAPMALI?

Allâh’ı seven, Allâh’ın da kendisini sevmesini isteyen; Kâinâtın Fahr-i Ebedîsiʼne muhabbetle itaat etmelidir. Çünkü O’na itaat, hakîkatte Cenâb-ı Hakk’a itaattir. Nitekim âyet-i kerîmede şöyle buyrulur:

“Kim Rasûl’e itaat ederse, Allâh’a itaat etmiş olur...” (en-Nisâ, 80)

Yine âyet-i kerîmede bildirildiği üzere, Cenâb-ı Hakk’ın sevgisini kazanabilmek de, ancak Allâhʼın Sevgili Rasûlüʼne muhabbetle itaat sâyesindedir:

“(Rasûlüm!) De ki: Eğer Allâh’ı seviyorsanız bana uyunuz ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın...” (Âl-i İmrân, 31)

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Şebnem Dergisi, Yıl: 2016 Ay: Mart Sayı: 133

İslam ve İhsan