Bir Anneden Hüdayi Vakfı'na Duygulandıran Mektup

Asâlet ne mal iledir ne de yokluk ile; asıl asâlet, kalpteki cevher iledir.

İstanbul’da bulunan Aziz Mahmud Hüdâyî Vakfı’mızda şâhit olduğumuz kanaat ve istiğnâya dâir nice misallerden iki tânesi şöyledir:

Vakfımız, bir anne ve oğluna yardım ediyordu. Oğlu felçliydi, üniversiteyi bitirmişti. Bir gün bu anne geldi, vakfa teşekkür etti ve:

“–Bundan sonra yardım almayacağım, benden daha muhtaç olanlara verirsiniz. Çünkü oğlum vefât etti. Son aldığım parayla da çocuğumun cenâzesini kaldırdım. Artık benim bir tek kuru başım kaldı. Onu da nasıl olsa idâre ederim. Bana vereceğiniz parayı, bizim eski durumumuzda olan muhtaç bir âileye verirsiniz.” dedi.

Yine beyi vefât etmiş, yetimleri ile kalmış, Hollandalı bir âileye de yardım ediliyordu. O da bir gün vakfımıza mektup yazdı:

“–Artık beyimin borçlarını ödedim. Onu kul hakkından kurtardım. Kendi emeğimle geçinecek durumdayım.” diyerek teşekkür ediyordu.

İşte, asâlet ne mal iledir ne de yokluk ile; asıl asâlet, kalbdeki cevher iledir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları