Bir Komutanın Son İsteği

Çanakkale’de ağır bir şekilde yaralanan Zâbit Muzaffer Bey’in son nefesteki isteği şuydu...

Çanakkale Muhârebeleri’nde büyük muvaffakıyetler sergileyen Zâbit Muzaffer, daha sonra gittiği Doğu Cephesi’nde de kahramanca savaşıyordu.

ZABİT MUZAFFER BEY’İN SON İSTEĞİ

Kanlı bir çarpışma esnâsında ağır bir şekilde yaralanmıştı. Artık sesinin çıkmadığı ve gözlerinin bile bir şey anlatamadığı son anlarında, cebinden bir zarf çıkardı; sonra yerden bir çöp parçası alarak yarasından akan kanlara batırıp yazmağa başladı:

“–Kıble ne tarafta?..”

Etrafındakiler, Muzaffer Bey’in kıbleye dönerek rûhunu Rabbine teslîm etmek istediğini anlayıp onun bu arzusunu hemen yerine getirdiler. Ölüm ânında, bir yandan yüzü vuslat neş’esiyle dolan zâbit, diğer yandan da mukaddes gâyenin ulvî müdâfaasının kaygısı içerisinde son bir hamleyle kahraman askerlerine şu mesajı verdi:

“–Bölük Allâh için cihâda devâm etsin; kanım yerde kalmasın!..”

Üçüncü bir mesaj daha yazacaktı ki ömrü elvermedi ve muazzez rûhunu şehîden Rabbine teslîm eyledi.

Ne büyük bir hassâsiyet ki rûhunu kıbleye karşı teslim edebilmek için dilinin bir şey anlatamadığı son nefesinde dahî damarından kan çekerek merâmını ifâdeye çalışıyor. İşte Allâh yolunda harcanan bir ömrün son demi de böyle mübârek ve mukaddes oluyor.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları