Anne karnındaki bebeğin 37. haftadan sonraki evreleri, yaşadıkları...

Anne rahminde gelişimini sürdüren bebeklerin akciğer olgunlaşması son haftalara kadar tamamlanmadığından, erken doğum olduğunda sıkıntı yaşanabilir. Hâmilelik haftası ne kadar erken ise, o kadar fazla yoğun bakım gerektirir.

37. haftadan sonra herhangi bir zamanda doğum gerçekleştiğinde, dış dünyada yardımsız yaşayacak olgunluğa ulaşmıştır. Bebek, son zamanlarını kilo almak ve uzunluğunu artırmak için harcamaktadır. Büyüdükçe hareket alanı daraldığından, kollarını-bacaklarını açabilmek için fazla çaba sarf etmesi gerekmektedir. Vücudunu saran tüylerin çoğu dökülmüştür. Doğumdan sonra onu koruyacak bağışıklık hücreleri, annenin dolaşımından, kordon aracılığı ile bebeğe geçmekte, beyin gelişmeye devam etmektedir. Son haftalarını doğuma hazırlıklı olma maksadıyla baş aşağı vaziyette geçirmektedir.

Bebekler için normal doğum pozisyonu baş aşağıdır. Çünkü bu şekilde doğumun hasarı minimumdur. Baş aşağı dönmeyen bebekler, doğum kanalına makatlarıyla girerler ve bu durum çoğunlukla sezaryenin tercih edilmesine sebep olur. Bebeklerin % 40’ı 26. haftada, % 20’si 30. haftada, % 10’u 34. haftada ve % 3’ü doğum ânında makat pozisyonundadır. Gelişim tamamlandıktan sonra bebeklerin % 97’si en uygun doğum pozisyonunu (baş aşağı) almaktadır. Sanki bebek doğumda en az hasarı alacağı pozisyonu bilmekte ve ona göre tedbirini almaktadır.

38. VE 40. HAFTALARDA BEBEK

38-40. haftalarda tamamen olgunlaşan bebek, her an doğuma hazırdır. Bütün vücut sistemi, gelişimini tamamlamıştır. Bağırsakların içinde, atıklardan oluşan yeşilimsi-siyah çamur kıvamında bir madde birikmiştir. Bunun bir kısmı, bebeğin vücudundan dökülen tüyleri barındırmaktadır.

Bebeğin vücudundaki kemiklerin hepsi kaynaşmadığı için erişkinden daha fazla sayıdadır. Erişkinde bu sayı 206’dır.

Dış dünyada hayatı ona kolaylaştırmak üzere 70’ten fazla refleksle donatılmıştır. Bunlarla ilgili alıştırmaları, içeride fazlasıyla yapmıştır.

Bebeği besleyen eş’in zamanı artık dolmak üzeredir. Yaşlanan eş, eskisi gibi gıda taşıyamamakta, göbek bağının vazifesi de sona ermek üzeredir. Bunlar, bebeğin ana rahmine yerleşmesiyle ortaya çıkıp gelişen, doğumla beraber vazifesi biten ve sahneden çekilen yapılardır. Bebeğin içinde yüzdüğü sıvı da doğuma yakın azalmaktadır.

DOĞUMA SON ÜÇ AY KALA

Özellikle son üç ayda rahimde düzenli kasılmalar ve gevşemeler görülmektedir. Bunlar, ağrısız olup rahmin alt kısmının ve ağzının incelmesine sebep olurlar. Böylece bebeğin başı, doğum kanalına doğru iner. Doğum faaliyeti ile başlayan kasılmalar, oldukça ağrılıdır. On dakikadan daha sık gelir ve doğum için yol açar.

Annenin bedeninde yer alan bilgi işlem merkezinde, bebeğin gelişimi anbean takip edilmektedir. İçerideki zamanın ne kadar olması gerektiği, hangi haftada hangi kararların alınacağı, hangi gelişimin gerçekleşeceği, hangi pozisyonla doğuma girileceği ve bunun için hem bebeğin hem rahmin alması gereken pozisyonun ne olacağı, bebeği dış dünyadaki mikroplardan koruyacak maddelerin kordondan geçişi, aylarca büyük bir fedakârlık ile onu besleyen eş’e de bir ömrün biçilerek doğuma yakın yaşlılık belirtileri göstermesi, rahim kaslarının o vakte kadar yapmadığı mûtat kasılma faaliyetlerine girmesi, aylardır bebeği sımsıkı saran ve bırakmayan rahmin belli bir haftadan sonra onu göndermeye odaklanması ve buna yönelik hazırlığa girişmesi, ilh… Daha aklımıza hayalimize gelmeyen nice hesapların, nice tafsîlâtın gizlendiği hücre kümesi; anne rahmine yerleşmek üzere, yuvarlanarak ilerlerken her bir saniyesi bu merkez tarafından yönetilmekte ve kontrol edilmektedir.

Döllenmeyle beraber alınan kararlar, bir sır gibi saklıdır 46 kromozomlu ilk yapıda... Hepsi de zamanı geldiğinde biri düğmeye basmış gibi en mükemmel şekilde ortaya çıkar. Tek bir hücredeki sanat, kusursuz bir şekilde trilyonlarcasına yansır; kendisini seyreden nice uzman gözü ve aklı hayrette bırakarak…

Nice zamandır âcizane kaleme almaya çalıştığımız ve belki de kiminin, “Ne zaman bitecek bu süreç, ne zaman doğacak bu bebek?” dediği yazı dizisinde nihayet sona doğru gelebildik. Doğum faaliyeti başlayacak ve “Sanat Harikası Bebeğimiz” haftalardır sarılıp sarmalandığı sıcacık ve şefkatli ortamdan istemeden de olsa ayrılacak.

YOKLUKTAN VARLIĞA YOLCULUK

Yokluktan varlığa taşınan bir hücrenin, karşı cinsten gelen hücrenin taşıdığı emanet ile buluşması ve kader plânında alınan kararların kudret eliyle gerçekleştirilmesi, tek bir hücreden mükemmel organ ve sistemleriyle 40 haftada “sanat harikası insanın teşekkülü”; bu muhteşem var edilişin ardından, aylardır yapılan hazırlığın dış dünyada farklı bir süreç ile devam ederek başka bir mâhiyet kazanması ve bütün bunların birkaç dergi sayfası ile özetlenerek aylar içinde gözler önüne serilmeye çalışılması… “Herhalde en zoru da son cümle ile kaleme gelendi!”

Kim bilir belki de, derin tefekkürlere dalmanın bir penceresi olabilme arzusuyla birkaç yıla uzadı, dokuz aylık süreç… Belki de öğrencilikte bunları tahsil ederken; “Nasıl da görmemişiz, düşünmemişiz, niçin hazmedememişiz?!” sorularına cevap aradık her bir satırda… Gecikmiş bir tefekkürün meydana getirdiği hüzne tercüman oldu her bir sayı. Duâ cümleleri ile sükûna ermeye çalıştık, “gelecek sayıda devam edecek” dipnotları ile tekrar heyecanlandık.

Okuyucudan; sabrını zorladığımız her kelime için helâllik isteyerek bu yazıyı da bitirelim. Bir sonraki sayıda “40 hafta boyunca bekleyen bebek doğum kararını nasıl alır? O vakte kadar onu durduran nedir? Doğum faaliyeti nasıl gerçekleşir? Bebek doğarken neler yaşar? Anne bedeninde, doğumla birlikte ne gibi değişiklikler meydana gelir?” sorularına tefekkür ederek cevap arayalım, inşâallah.

İbret alma niyeti ile bakanlara tek bir hücre kâinat olur da görmek istemeyenlere bütün kâinat, bir zerre hükmünde bile olamaz. “Âkiller için seyr-i bedâyî, gâfillere ise yemek ile şehvet” buyuran Hak dostu, ne güzel dile getirmiş hakikati…

Rabbimiz, hem kendimize, hem etrafımıza tefekkür nazarları ile bakabilmeyi; samimi, derin ve rakîk kullarından olabilmeyi, cümlemize nasip eylesin. Âmîn.

Kaynak: Dr. Betül Nefise İnal, Şebnem Dergisi, Sayı: 159

İslam ve İhsan