"Merhamet; dünyada vicdan huzuru, âhirette ise ebedî saâdet müjdesidir…" Muhterem Osman Nûri Topbaş Hocaefndi'nin mü'minlerin merhamet ufkunu anlattığı makalesinden bir bölümünü istifadelerinize sunuyoruz.

İşte İslâm ahlâkı, gerektiğinde kendi ihtiyacından fedâkârlık ederek bir din kardeşinin gönlünü hoşnud etmekle huzur bulan, böylesine mükemmel bir gönül kıvâmı inşâ etmiştir. Bu kalbî olgunluğa ulaşanlar; “Mü’minlerin dertleriyle dertlenmeyen, onlardan değildir.” [1]

“Komşusu açken tok yatan kimse (kâmil) mü’min değildir.” [2] hadîs-i şerîflerini bütün mânâ ihtişâmıyla kavramışlardır. Yani ellerinin ulaşabileceği her yerden ve her şeyden sorumlu olduklarını anlamışlardır. Açlığınsa sadece mîdenin acıkmasından ibâret olmadığını, asıl ruhların aç kalmasının insanı çok daha ciddî hastalık ve buhranlara sürükleyebileceğini idrâk etmişlerdir.

"BİRBİRİNİZE MERHAMET ETMEDİKÇE CENNETE GİREMEZSİNİZ"

Emsalsiz örnek şahsiyetimiz Hazret-i Muhammed Mustafa -sallâllahu aleyhi ve sellem- Efendimiz ashâbına bir gün:

“Nefsim kudret elinde bulunan Allâh’a yemin ederim ki, birbirinize merhamet etmediğiniz müddetçe cennete giremezsiniz.” buyurmuşlardı. Ashâb-ı kirâm:

“Yâ Rasûlâllah! Biz hepimiz merhametliyiz.” dediler. Allah Rasûlü -sallâllahu aleyhi ve sellem-  buyurdular ki:

“(Benim kastettiğim) merhamet, sizin anladığınız şekilde yalnızca birbirinize olan merhamet değildir. Bilâkis bütün mahlûkâta şâmil olan merhamettir, (evet) bütün mahlûkâta şâmil merhamet!..” (Hâkim, IV, 185/7310)

Yani Rasûlullah -sallâllahu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in şefkat ve merhameti, cihanşümûl bir vasfa sahipti. Zira O’nun mübârek gönlü, bütün mahlûkâta Hâlık’ın nazarıyla bakış tarzı kazanmıştı. Bunun içindir ki O, düşmanına bile merhametle bakabilen bir ruh asâletine sahipti.

MÜŞRİK ORDUSUNA KARŞI MERHAMET

Nitekim Bedir Gazvesi’nde ordular karşı karşıya gelmiş, Rasûlullah -sallâllahu aleyhi ve sellem-  Efendimiz, savaş yapmadan anlaşmak için müşriklere elçiler göndererek son îkazlarını yapmaktaydı. Bu esnâda Hakîm bin Hizâm’ın da aralarında bulunduğu bâzı müşrikler, Müslümanların havuzundan su içmeye geldiler. Müslümanlar onlara mânî olmak istedikleri zaman Allah Rasûlü -sallâllahu aleyhi ve sellem- :

“Bırakınız içsinler!” buyurdu. Gelip içtiler. Daha sonra ise Hakîm hâriç bu müşriklerin hepsi, kılıç çektikleri İslâm ordusu tarafından öldürüldü. Hakîm ise ileride hidâyetle şereflenecekti. [3]

Yine Müslümanlara yıllarca her türlü zulmü revâ gören Mekke müşrikleri açlık ve kıtlığa mâruz kaldıklarında Rahmet Peygamberi Efendimiz -sallâllahu aleyhi ve sellem-  onlara erzak göndermişti. Böylece vaktiyle ambargo uygulayıp kendilerini açlıktan ölüme terk etmiş olanlara, İslâm’ın ne kadar yüksek bir ahlâk anlayışına sahip olduğunu tebliğ etmişti.

Yine Efendimiz -sallâllahu aleyhi ve sellem-, her fırsatta Yaratan’dan ötürü yaratılanlara şefkat, merhamet, nezâket ve bilhassa gönül kırmama ve kimseden incinmeme hassâsiyetini telkin ediyordu. Bu sâyede kalpler inceliyor, nezâket ve zarâfet zirveleşiyor, İslâm’ın güler yüzünü temsîl edecek bir gönül kıvâmı inşâ ediliyordu. Hattâ Rasûlullah -sallâllahu aleyhi ve sellem-  hayvanların bile bakımı ve temizliği hususunda pek çok tavsiyelerde bulunuyor, bilhassa koyun ve keçilerin üzerindeki kir ve tozların temizlenmesini istiyordu. [4]

Dipnotlar: 1) Hâkim, Müstedrek, IV, 352; Heysemî, Mecmau’z- Zevâid, I, 87. 2) Hâkim, II, 15/2166a. 3)İbn-i Hişâm, II, 261. 4) Heysemî, IV, 66-67.

Kaynak: Osman Nûri Topbaş, HAK DOSTLARININ ÖRNEK AHLÂKINDAN -2, Erkam Yayınları.

İslam ve İhsan