Eskiden İstanbul’a senenin ilk karı düşünce o gün matbuattaki İstanbul gazetelerinin birinci sayfasında Cenab Şehabeddin’in Elhan-ı Şıta şiiri neşredilirmiş. İsmet Özel, ‘kar’ı tefekkür ettiren ‘Elhanı Şita’ şiirini okuyor.

ELHAN-I ŞİTA - OSMANLICA

• Bir beyaz lerze, bir dumanlı uçuş,

• Eşini gâib eyleyen bir kuş

• gibi kar

• Geçen eyyâm-ı nev-bahârı arar.

• Ey kulûbun sürûd-i şeydâsı,

• Ey kebûterlerin neşîdeleri,

• O baharın bu işte, ferdası

• Kapladı bir derin sükûta yeri

• karlar

• Ki hamûşâne dem-be-dem ağlar

• Ey uçarken düşüp ölen kelebek,

• Bir beyaz rîşe-yî cenâh-ı melek

• gibi kar

• Seni solgun hadîkalarda arar.

• Sen açarken çiçekler üstünde

• Ufacık bir çiçekli yelpaze

• Na’şın üstünde şimdi, ey mürde,

• Başladı parça parça pervâze

• karlar

• Ki semâdan düşer düşer ağlar.

• Uçtunuz, gittiniz siz ey kuşlar;

• Küçücük, ser-sefîd baykuşlar

• gibi kar

• Sizi dallarda, lânelerde arar.

• Gittiniz, gittiniz siz ey mürgân,

• Şimdi boş kaldı ser-te-ser yuvalar.

• Yuvalarda –yetîm-i bî-efgân!

• Son kalan mâi tüyleri kovalar

• karlar

• Ki havada uçar uçar ağlar.

• Destinde ey semâ-yı şitâ tûde tûdedir

• Berk-i semen, cenâh-ı kebûter, sehâb-ı ter

• Dök ey semâ, revân-ı tabîat günûdedir.

• Hâk-i siyahın üstüne safî şükûfeler!

• Her şâh-sâr şimdi –ne yaprak, ne bir çiçek!

• Bir tûde-yi zılâl ü siyeh-reng ü nâ-ümîd

• Ey dest-i âsumân-ı şitâ, durma, durma çek

• Her şâh-sârın üstüne bir sütre-yi sefîd.

• Göklerden emeller gibi rîzân oluyor kar,

• Her sûda hayâlim gibi pûyân oluyor kar,

• Bir bâd-ı hamûşun per-i safında uyuklar

• Tarzında durur bir aralık, sonra uçarlar.

• Soldan sağa, sağdan sola lerzân ü girîzân

• Gah uçmada tüyler gibi, gah olmada rîzân

• Karlar, bütün elhânı mezâmîr-i sükûtun

• Karlar, bütün ezhârı riyâz-ı melekûtun

• Dök hâk-i siyah üstüne, ey dest-i sema dök

• Ey dest-i semâ, dest-i kerem, dest-i şitâ dök

• Ezhâr-ı bahârın yerine berf-i sefîdi

• Elhân-ı tuyûrun yerine samt-ı ümidi

ELHAN-I ŞİTA - GÜNÜMÜZ TÜRKÇESİ

• Bir beyaz titreyiş, bir dumanlı uçuş,

• Eşini kaybeden bir kuş

• gibi kar

• Geçen ilkbahar günlerini arar.

• Ey kaplerin çılgın şarkısı,

• Ey güvercinlerin şiirleri,

• O baharın işte bu, yarını

• Kapladı bir derin sessizliğe yeri

• karlar

• Ki suskunca her an ağlar.

• Ey uçarken düşüp ölen kelebek,

• Melek kanadının bir beyaz püskülü

•  gibi kar

• Seni solgun bahçelerde arar.

• Sen açarken çiçekler üstünde

• Ufacık bir çiçekli yelpaze

• Naaşın üstünde şimdi ey ölü

• Başladı parça parça uçmaya

• karlar

• Ki gökyüzünden düşer düşer ağlar.

• Uçtunuz, gittiniz siz ey kuşlar;

• Küçücük, beyaz başlı baykuşlar

• gibi kar

• Sizi dallarda, yuvalarda arar

• Gittiniz, gittiniz siz ey kuşlar

• Şimdi boş kaldı baştan başa yuvalar,

• Yuvalarda feryatsız yetim

• Son kalan mavi tüyleri kovarlar

• karlar

• Ki havada uçar uçar ağlar.

• Ey kışın gökyüzü, elinde yığın yığındır

• Yasemin yaprağı, güvercin kanadı, ıslak bulut…

• Dök ey sema, tabiatın ruhu uykudadır.

• Kara toprağın üstüne temiz çiçekler

• Her çalı şimdi –ne yaprak ne bir çiçek

• Bir gölgeler yığını ve siyah renkli ve ümitsiz

• Ey kış göğünün eli, durma, durma çek

• Her çalılığın üstüne bir beyaz örtü

• Göklerden emeller gibi dökülüyor kar

• Her tarafta hayalim gibi koşturuyor kar

• Sessiz bir rüzgârın temiz kanadında uyuklar

• gibi durur bir ara, sonra uçarlar

• Soldan sağa, sağdan sola titreyip kaçarak

• Kâh tüyler gibi uçuyor kâh dökülüyor

• Karlar, sessizlik çalgılarının bütün şarkıları

• Karlar, ruhlar âleminin bahçelerinin bütün çiçekleri

• Dök kara toprak üstüne ey semanın eli dök

• Ey semanın eli, cömertlik eli, kışın eli dök

• Bahar çiçekleri yerine beyaz karı

• Kuş şarkıları yerine ümit sessizliğini

Eser: Cenab Şehabeddin, Elhan-ı Şıta (1897), Seslendiren: İsmet Özel

İslam ve İhsan