En Büyük Keramet Mahlukata Hizmet Etmek

Ebû’l-Hasan Harakānî Hazretleri şefkat, merhamet ve hizmetle ilgili Allah'ın yolunda gidenlere şu nasihatlerde bulunur.

Hasan Harakānî Hazretleri şöyle buyurur:

“Sabahleyin kalkan âlim ilminin, zâhid de zühdünün artmasını ister. Ebû’l-Hasan ise bir kardeşinin kalbine sevinç ve neşe verebilme derdindedir.”[1]

“Bir din kardeşini incitmeden sabahtan akşama çıkan bir mü’min, o gün akşama kadar Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz ile beraber yaşamış gibidir. Eğer bir mü’mini incitirse Allah Teâlâ onun o günkü ibadetini kabûl etmez.”[2]

“Allâh’ım! Eğer bütün dünyada Sen’in mahlûkâtına karşı benden daha şefkatli biri bulunursa, o vakit ben kendimden hayâ ederim!”[3]

“Türkistan’dan Şam’a kadar birinin parmağına batan diken benim parmağıma batmıştır, birinin ayağına çarpan taş benim ayağımı acıtmıştır, bir kalpte hüzün varsa o kalp benim kalbimdir.”[4]

“İlâhî! Bütün şartlar altında Sen’in ve Rasûl’ünün kölesi, mü’minlerin hizmetçisiyim!”[5]

“En büyük kerâmet; yorgunluk ve bezginlik hissetmeden Allâh’ın mahlûkâtına hizmet etmektir.”[6]

[1] Attâr, s. 611.

[2] Attâr, s. 628.

[3] Harakānî, Nûru’l-Ulûm, s. 247.

[4] Attâr, s. 604.

[5] Attâr, s. 616.

[6] Nâme-i Dânişverân-ı Nâsırî, I, 297.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Altın Silsile, Erkam Yayınları