Filozof Kur’an’a Meydan Okuyunca…

Mevlana Hazretleri de Kur’an’ı ve peygamberlerin hidayetini bir tarafa bırakarak sadece aklına güvenen, onu putlaştıran tiplerin Kur’an karşısındaki tutumunu şu beyitlerle veciz bir şekilde özetler...

Kur’an okuyan biri Mushaf’tan; “Eğer suyunuz derine gider de akmaz olursa, size tatlı suyu kim getirir?” ayetini okuyordu.

Cenab-ı Hakk buyuruyordu ki: “Suyu yerin derinliklerinde gizlerim, kaynaklarını kuruturum, orayı çorak yerlere döndürürüm. Benim gibi eşsiz lutuf ve kahr sahibi Allah’tan başka, suyu tekrar kaynağa döndürecek kim vardır?”

Basit bir mantıkçı filozof o sırada mektebin yanından geçiyordu.

Bu ayeti işitince beğenmedi de; “Biz de” dedi “suyu kazma ile kazar çıkarırız.

Biz bel ile yarar, kazma ile kazar, suyu yerin altından üstüne çıkarırız.”

Gece uyudu, rüyasında arslan gibi bir yiğit gördü. O yiğit, filozofa bir tokat attı. İki gözünü kör etti.

O filozofa dedi ki: “Ey düşüncesiz adam! Eğer sözünde duruyorsan, gözünün kaynağından kazma ile bir ışık, bir nûr çıkar.”

Sabah olmuştu. Sıçradı kalktı. Onun iki gözü de kör olmuştu. Görüş nûru, o iki gözden de uzaklaşmıştı.

Eğer ağlayıp sızlasaydı, tövbe etseydi, kaybolup giden gözlerinin nûru Allah’ın lutfu ile geri gelirdi. (Mesnevi, II, 1633-42)

Kaynak: Prof. Dr. Süleyman Derin, Altınoluk Dergisi, Sayı: 393