Gazete, Dergi veya Televizyon Ekranındaki Kadınların Mahrem Görüntülerine Bakmak Caiz midir?

Gazete, dergi veya televizyondaki yabancı kadınların resmine ve görüntülerine bakmak kendisine bizzat bakmak hükmünde midir?

Yazılı ve görüntülü basın yayın organları topluma kültür hizmeti vermede en etkili araçlardır. Bunlar olumlu yolda kullanılırsa topluma büyük hizmet verirler. Ancak toplumun ahlâkını ve mânevi değerlerini küçültücü ve aşağılayıcı yönde yayın yapar ve müstehcen resim ve yayınlara yönelirse, bu kez de toplumun bozulmasına yol açabilirler. Özellikle kötü niyetle bu organları eline geçiren güçlerin bunu bilinçli ve sistemli olarak yürütmeleri daha da zararlı olur.

Ancak bununla birlikte gazete ve dergilerdeki müstehcen resimler ve televizyondaki açık görüntüler gerçek değil resim ve hayalden ibaret olduğu için onlara bakmak gerçek kadının vücuduna bakmak gibi haram sayılmaz.

Ancak bu bakışı ikiye ayırmak gerekir. Eğer fitneye yol açıyor ve bakanın ruh halini etkileyerek harama karşı bir meyil ve istek doğuruyorsa böyle bir resim veya görüntüye bakmak caiz olmaz. Özellikle sahneye konulan filimlerde zina ve haram ilişkiler özendirilir ve bunları seyreden mü’min haramlığını küçümseyerek bu harama istek duyar hale gelirse mü’minin bu ruh dağınıklığı kendisi için önemli bir manevî kayıp olur. Bu duruma göre mü’min kendisini harama istekli duruma getirebilecek müstehcen yayınlardan uzak durmalıdır.

İbn Hacer el-Heysemî bu konuda şöyle demiştir: «Aynada veya suda görünen kadın görüntüsüne bakmak haram sayılmaz. Ancak bakanın fitneye düşmesine yol açtığı takdirde haram olur.»^[1]

İslâm’da iyiliğe çağırma ne kadar övüldüyse kötülüğe yol açma da o kadar yerilmiştir. Çünkü bir topluma basın ve yayın yoluyla verilen zararın sorumluluğu, yayılmanın büyüklüğü ile orantılıdır. Bu konu ile ilgili olarak Hz. Peygamber şöyle buyurmuştur: «Kim bir hayra çağırırsa, onun için, bu hayrı işleyenin ecri kadar ecir vardır.»^[2] «Kim de kötü bir çığır açarsa, kendisine hem bu davranışın, hem de kıyamete kadar onu örnek alan kimselerin günahı yüklenir.»^[3]

Dipnotlar:

^[1]. İbn Hacer Heysemî, Tuhfetü’l-Muhtâc’tan naklen Gönenç, age, II, 160. ^[2]. Müslim, İmâre, 133; Ebû Dâvûd, Edeb, 115; Tirmizî, İlm, 14. ^[3]. bk. Müslim, İlim, 15, Zekât, 69; İbn Mâce, Mukaddime, 14; Dârimî, Mukaddime, 44;.

Kaynak: Prof. Dr. Hamdi Döndüren, Delilleriyle Aile İlmihali, Erkam Yayınları