Gazze’de bir tarih yazılıyor. İnsanlığın vicdanı orada imtihandadır. İyiler iyiliğini yapmaya ve yaymaya devam etsin. Dua edelim, yardım edelim, ablukayı yaralım, vicdanları harekete geçirecek sözleri ve görüntüleri her tarafa yayalım. Müslümanca hayat tarzımız ile zalimin ürettiği, sattığı ve pazarladığına muhtaç olmayalım. Sadece tepki göstererek değil, daha iyisini, daha faydalısını ve daha verimlisini üreterek alternatifler oluşturalım. Bu bir şâhitlik ve müşâhitlik meselesidir. Görebildiğimiz yapabildiğimize, yapabildiğimiz akıbetimize delil olacaktır.

Dünyaya şâhit olmaya geldik. İnsan ne için yaşar, neye kıymet verir ve neden çekinir; bunu görüp, idrak etmek için yaşıyoruz. Bu idrakle bir hayatın mümessili oluyoruz. Temsil, insan ne için yaşar, neye kıymet verir ve neden çekinir, bunu diğerlerine fiilen göstermek içindir. En büyük şâhitlik, hayatı ile insanlara örnek olmaktır. Bunun daha büyüğü ise şehitliktir. Şehit, şâhitliğini yaptığı bir hayat için en büyük kıymetini, hayatını feda edebilen insandır.

EN BÜYÜK ŞAHİTLER

Şehitler, en büyük şâhitlerdir. Hayat ne için yaşanır, şehit bunu canını vererek gösterir. Düzgün, dürüst ve doğru yaşansın diye ölmek insana şaşırtıcı gelebilir. Şehit bu açıdan işte eşsizdir. O kendi hayatını feda ederken, nice hayatlara vesile olur. Ölürken diriltir. Bir ölür, başka binlerce canı ihya eder. Şehidin şâhitliği, en büyük sâlih ameldir. Müteselsil bir iyilik zinciri olarak dokunduğu herkesi safını seçmeye zorlar.

Şehitlerin şâhitliği herkesi bir tercihe zorlar. Ya şehitlerdensinizdir, ya da karşılarındaki bahtsız güruhtan… Üçüncü bir taraf yoktur. Ya seçtiğiniz hayatı uğruna ölecek kadar kıymetli görüyorsunuzdur ya da seçtiğiniz hayatı zilletle yaşamak uğruna başkalarının ölümüne göz yumuyorsunuzdur. Şehitlik bir yüzleşmedir. Şehit, o yüzleşmeyi canını verdiği anda yaşar. Bu bir sevinçtir. Şehit yüzleştirir de… Şehit haberi ile yaşanan ya ibrettir, ya zillettir.  

Şehitlerin şâhitliği herkesi bir hayat tarzı seçimine zorlar. Ya âhiretin çocukları olacaksınızdır ya da dünyanın… Üçüncü bir grup yoktur. Aslında üçüncü yol hep vardır. Buradaki üçüncü yol ahiretin çocukları olmayı seçenlere, dünyanın ram oluşudur. Seçenek iki tanedir ama netice Allah’ın takdiridir. Ahireti seçenlere Allah hem dünyayı hem ahireti vaat etmiştir. Dünyayı seçenlerin ise buradan nasipleri az bir şey, ahiretleri ise hüsrandır.

GAZZE ŞEHİT DÜŞÜYOR

Gazze bütün dünyaya şehitliği ve şâhitliği yeniden öğretiyor. Orada müstekbirlerin zulmüne karşı çıkarak hayatlarını kaybedenler hepimize hayat ne için yaşanır, kıymet hükmü nedir, ümit ve korku kime karşı olmalıdır, bunun dersini veriyorlar. Ekranlarımıza düşen kan, gözyaşı ve toprak bulamacı görüntüler hepimize şâhitliğin ve şehitliğin ispatını yapıyor. Gazze şehit düşüyor ama hepimizi kendisine, davasına ve yaşadığına şâhit kılıyor. Bu bir taraf olma mecburiyetidir. Bizler Gazze’nin yanındayız ve şâhidiz.

Şâhidiz; büyükleri küçükleri, kadınları erkekleri, gençleri ihtiyarları ile Gazze’nin izzetli halkı bir İslam destanı yazıyor. Onlar insan türünün yeryüzündeki iftiharıdır. Melekleri gıpta ettirecek kıyamları, Asr-ı Saadet kahramanlarının günümüze akseden şerefli izleridir. Tevekkülleri, cennet ehlinin hamdinin yeryüzündeki terennümüdür. “İşte ailem şehit oldu, sıra bana geldi, şükürler olsun Allahım” deyişleri, “hasbünallahu ve n’imel vekil” zikirleri Allah’ın, O’nun değişmeyecek vaadinin ve o mübarek mazlumların dağ gibi imanının ispatıdır.

Şâhidiz; izzet Allah ve Rasûlü’nden başka kimsesi olmayanların, zillet ise hasımlarınındır. Gücün hakkından başkasını tanımayanlar hakkın gücü için mücadele eden bir avuç insanın karşısında yerin dibine geçmiştir. Uluslararası hukukun ve siyasetin hükmü kalmamıştır. Hukuk bir avuç soykırımcının işine gelenin ilanı, siyaset ise zalimin iş görme biçimidir. “Hayatın olağan akışı” bozulmuştur. Hayat çirkefleşmiş, olağan haddini aşmış, akış tıkanmıştır. Adil, sâdık ve fâzıl bir idarenin zamanı gelmiş, dünya sulh için zalime haddini bildirecek sâlihlerin yolunu gözler olmuştur. 

Şâhidiz; masumlar katlediliyor, katilleri masum kisvesi ile dünyayı kandırıyor. Siyaset, ticaret ve medyanın sahipleri kimlerin elinde esir ve oyuncaktır, bu artık gizlenemez bir gerçek olarak yüzlere çarpılmıştır. Atlantik ötesinden dünyayı kana ve ateşe bulamaya çalışan azgın siyonist güruhun tasavvur, tasvir ve tasarımının dünyayı esir alışı çoğunun gözünü açmıştır. Tarihten ibret almayanlar, tekerrür edene mahkûm olmuştur. Bizler gafil olabiliriz ama Allah gafil değildir. Zalim siyonist, nefsindekini değiştirmediyse Allah da onun hakkındaki hükmünü değiştirmeyecektir.

KÜFÜR TEK MİLLETTİR

Şâhidiz; küfür tek millettir, inananlar ise maalesef parça parçadır. Küfrün vahdetinin sebebi menfaat ve korkudur. İnananların dağınıklığının sebebi de aynıdır. Her iki taraf da cenneti dünyada bulduğu zehabıyla elindekini kaybetmekten korkmakta, bu da kan, gözyaşı ve vahşet olarak mazlumu vurmaktadır. Çare hayra çağıracak, münkerden nehyedecek Allah adamlarının öne çıkması ve diğerlerini etrafında toparlamasıdır. Kim dünya ile değil ahiret ile ferahlar hâle gelir, kim kâfire karşı izzetli, mü’mine karşı alçak gönüllü durur, Allah onları kendi adamları olarak, etrafında toparlanacak önderler kılacaktır.

Şâhidiz; vicdan Allah’ın insan türüne koyduğu kendi fıtratıdır. Onun dini, dili, coğrafyası ve soyu yoktur. Dünyanın dört bir tarafından zulme karşı sesini çıkaran, meydanları dolduran, zalime karşı elinden geleni yapan yüreği büyük insanlar Allah’ın yeryüzündeki en büyük delillerindendir. Şimdilerde bu küresel intifada ile vicdanının sesini dinleyenler, kalplerine doğacak hidayet güneşine bir pencere açmışlardır. Sosyal medya o pencereden yüzü ışıyanların hikâyeleri ile dolmaya başlamıştır. Hidayet ancak Allah’tandır.

ŞUNLARI YAPALIM

Gazze’de bir tarih yazılıyor. İnsanlığın vicdanı orada imtihandadır. İyiler iyiliğini yapmaya ve yaymaya devam etsin. Dua edelim, yardım edelim, ablukayı yaralım, vicdanları harekete geçirecek sözleri ve görüntüleri her tarafa yayalım. Müslümanca hayat tarzımız ile zalimin ürettiği, sattığı ve pazarladığına muhtaç olmayalım. Sadece tepki göstererek değil, daha iyisini, daha faydalısını ve daha verimlisini üreterek alternatifler oluşturalım. Bu bir şâhitlik ve müşâhitlik meselesidir. Görebildiğimiz yapabildiğimize, yapabildiğimiz akıbetimize delil olacaktır.

Gazze’nin izzetli insanları… Sözde çaresiz ve kimsesizler. En yakınlarından, soydaşlarından, dindaşlarından bile fayda yok. Zalimlerin ablukasında her geçen gün sesleri, nefesleri kesiliyor. Yüreğimiz yanıyor. Ama acıdığımız için değil, elimizden bir şey gelmediği için. Kimse Allah ve Rasûlü’nden başka kimsesi olmayan mazlumlara acımasın. Onlar âhiretin çocukları olmuşlar, şehitliğin ve şâhitliğin hazzı ile ölümün ve dünyanın üzerine yürüyorlar. Onlar hepimizin şerefidir. İnsanlık Gazze’de ölüyor ama Gazzeliler şanlı kıyamları ile hepimizin, ümmetin ve bütün insanlığın umudu olmayı başarıyorlar.

BİR AYET BİNBİR DERS

“Tâlût askerleriyle birlikte ayrılıp sefere çıkınca, “Allah muhakkak sizi bir nehirle imtihan edecek; kim ondan içerse benden değildir, -eliyle bir avuç alan müstesna- ondan tatmayan da bendendir” dedi. İçlerinden pek azı dışındakiler ondan içtiler. Kendisi ve onunla beraber inananlar nehri geçince “Bugün Câlût’a ve askerlerine karşı bizim gücümüz yok” dediler. Allah’a kavuşacaklarını umanlar ise, “Nice az birlik vardır ki, Allah’ın izniyle sayıca çok birliği yenmişlerdir, Allah sabredenlerle beraberdir” dediler. Câlût ve askerlerinin karşısına çıkınca da “Rabbimiz! Bizi sabırla donat, bize sebat ver ve inkârcı topluluğa karşı bize yardım et!” diye niyazda bulundular.” (Bakara, 249-250)

Hepimiz dünya nehrinden ne kadar içip içmeyeceğimizle imtihan olunuyoruz. Kana kana içmek isteyen içebilir. Ama içen bilecek ki onun Allah ve Rasûlü’nün yanında yeri yoktur. Allah’ın ve Rasûlü’nün yanında olmak isteyen elinin yettiği kadarı ile iktifa edecek. Dünyadan nasibimiz hırsımızın değil, elimizin yettiği kadardır. Allah herkesin elinin yettiğini rızkına ve nasibine göre farklılaştırmıştır. Rızık takdir olunmuş, ihtiras ise kifayetsiz kılınmıştır.

İnsan ya elinin yettiğine razı olacak ya da kifayetsiz muhteris olacaktır. Kifayetsiz muhterisler çoktur. Elinin yettiğine razı olanlar ise azdır. Tâlût’un ordusunda bir rivayete göre seksen bin insan vardı. Bunlardan çoğu kendisine söyleneni dinlemedi ve o nehirden kana kana içti. Elinin yettiğine razı olanlar Bedir ashabı kadardı: 314 kişi. Onlar öyle yiğit erlerdi ki düşmanla karşılaştıklarında tıpkı nehirdeki gibi bir imtihanla karşı karşıya olduklarını anladılar.

Derya gibi bir sudan kifayet miktarı istifade etmek bir imtihandı. Derya gibi düşman karşısında sebat etmek de bir imtihandı. Sarsılmadılar. Bildikleri iki hakikat vardı. Birincisi, nice az birlik vardı ki, Allah’ın izniyle sayıca çok birliği yenmişlerdi. İkincisi, Allah sabredenlerle beraberdi. Onlar azmettiler ve imtihanı verene sığındılar. Sabır, sebat ve zafer istediler. Allah da onları yalnız bırakmadı. Hz. Davut gibi bir Allah erini gönderdi. Onun basit bir araç ile düşman ordusuna vurduğu darbe zafere giden yolu açtı.

 Dünyaya karşı istiğna sahibi olmadan düşmana korku salmak mümkün değildir. Allah güçlünün ve sayıca çok olanın değil, her fırsatta ve durumda kendisine sığınanların, sabır ve sebatla kendisinden yardım isteyenlerin yanındadır. Dünya hayatı bir imtihandan ibarettir. Oradaki nimetlerden kifayet miktarı istifade edebiliriz. Dünyaya tatmaya geldik, doymaya değil. Burada doyanın, burası ile ferahlayanın ve tatmin olanın akıbeti, düşman karşısında zillete ve yenilgiye müstahak olmaktır.

Kaynak: Mehmet Lütfi Arslan, Altınoluk Dergisi, Sayı: 454

İslam ve İhsan