Habib-i Neccar Hazretleri’nin Kendisini Taşlayanlara Merhameti

Habib-i Neccar Hazretleri’nin kendisini taşlayan kavmine karşı merhametini anlatan ayetler...

Allâh ile dost olanlar, bütün mahlûkât ile ve bilhassa da din kardeşleriyle dost olurlar. Mü’min kardeşlerine, Hakk’ın şefkat ve merhamet nazarıyla bakarlar. Onlara derin bir muhabbet beslerler. Hattâ bu muhabbetleri daha da genişleyerek bütün insanları kurtarmanın derdine düşerler. Nitekim dostluğun şâhikasında bulunan Fahr-i Kâinât Efendimiz, Tâif’te taşlanırken Rabbine, o belde halkının hidâyeti için duâ ediyordu.

HABİB-İ NECCAR HAZRETLERİ’NİN KENDİSİNİ TAŞLAYANLARA MERHAMETİ

Yâsîn-i Şerîf’in ikinci sayfasında kıssası anlatılan Habîb en-Neccar, dünyâya âit perdeler kapanıp ilâhî perdeler açılınca kendisini taşlayanlara merhamet ederek:

“«Cennete gir» denildi. O da «Keşke, Rabbimin beni bağışladığını ve beni ikrama mazhar olanlardan kıldığını kavmim bilseydi!» dedi.” (Yâsîn, 26-27) Bu da, kendisini şehîd eden kavminin bile kurtuluşunu arzulayan bir mü’minin gönül ufkundaki şefkat ve merhameti sergilemektedir.

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları