Haya Abidesi

Kendisinden meleklerin bile hayâ ettiği sahabi...

Hz. Ayşe (r.a) anlatıyor:

“Ebûbekir (r.a), Resûlullah (s.a.v) Efendimiz’in yanına girmek üzere izin istedi. Bu esnâda Allah Resûlü (s.a.v) yatağı üzerinde yatmakta idiler. Üzerinde benim elbisem vardı. Resûlullah (s.a.v) hâlini hiç bozmadan izin verdiler. Meselelerini hallettikten sonra Ebûbekir (r.a) gitti. Bir müddet sonra Ömer (r.a) içeri girmek için izin istedi. Resûlullah Efendimiz (s.a.v) aynı hâlini hiç değiştirmeden ona da izin verdiler. Hz. Ömer’in (r.a.) ihtiyacını da gördüler. Sonra o da gitti.

Bir müddet sonra Osman (r.a) izin istedi. Bu sefer Fahr-i Kâinât Efendimiz (s.a.v) yatağından doğrulup oturdular. Üstlerini başlarını düzelttiler. Bana da: «Elbiseni üzerine topla!» diye emrettiler. Hz. Osman’a (r.a.) da girmesi için izin verdiler. Onun da ihtiyacını gördüler. Osman (r.a) da gitti.

O gidince ben dayanamayıp:

«–Ey Allah’ın Rasûlü! Ebûbekir ve Ömer gelince vaziyetinizi değiştirmediğiniz hâlde Osman gelince kendinize çekidüzen verdiniz. Sebebi nedir?» diye sordum.

“MELEKLERİN HAYA ETTİĞİ KİMSE”

Peygamber Efendimiz (s.a.v):

«–Osman çok hayâ sahibi birisidir. Ben istifimi hiç bozmadan önceki hâlimde iken içeri aldığım takdirde ihtiyacını arzetmeden gideceğinden korktum. Kendisinden meleklerin hayâ ettiği kimseden ben de hayâ etmeyeyim mi?» buyurdular.” (Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe, 36; Buhârî, Fedâilü’s-Sahâbe, 7)

Osman (r.a), evinde yalnız kalıp kapısını kilitlediğinde, hattâ gusül abdesti alırken bile, elbiselerini tamamen çıkarıp üzerinden atamaz, belini doğrultamazdı. Çünkü yüksek hayâ duygusu onu bundan menederdi. (Heysemî, IX, 82; Ahmed, ez-Zühd, s. 126)