Hz. Mevlana’dan Seçme Sözler
Osman Nuri Topbaş Hocaefendi, Hazret-i Mevlânâ’dan bazı hikmetli sözleri naklediyor...
HAZRET-İ MEVLÂNÂ’DAN SEÇME SÖZLER
- Ey kardeş, sen, tefekkür ile hayat bulmalısın. Bedenin, kemik ve etten ibâret, hayvanlarla aynı. Eğer tefekkürün gül ise, sen gül bahçesindesin. Tefekkürün diken ise, külhan kütüğüsün.
- İnsana, aradığı şeye bakılarak değer verilir. (Temâyülleri o insanın aynasıdır.)
- Gönlün yitirdiği hikmet kumaşı, gönül ehlinin katında ele geçer. Katı taş olsan, mermer kesilsen bile, bir gönül sahibine ulaştın mı inci olursun.
- Bil ki edep, ancak her edepsizin edepsizliğine sabır ve tahammül gösterebilmektir. Gül, o güzel râyihayı, dikene sabretmesiyle kazandı.
- Suyun yüzlerce kerem ve ihtişamı vardır ki; kirlileri kabul eder ve kirlerini temizler.
- Körler çarşısında ayna satma, sağırlar çarşısında gazel atma. (Kime, nasıl hitâb edeceğini bil.)
- Ne kadar zengin olsan, ancak yiyebileceğin kadar yersin. Denize testiyi daldırsan, alabileceği kadar su alır, gerisi kalır. (İhtirasın, ne kadar boş olduğunun ifadesi...)
- Nice balık vardır ki su içinde her şeyden eminken boğazının hırsı yüzünden oltaya tutulmuştur. (İhtiras; saâdet değil, felâket getirir.)
- Tatlı suyun başı kalabalık olur. (İnsan, ihsana mağluptur.)
- Sen hiç buğday ektin de arpa bittiğini gördün mü? (İnsan ancak gayretinin karşılığını bulur.)
- Adâleti bilmeyen, kurt yavrusunu emziren keçiye benzer. (Kendi helâkini hazırlar.)
- Adâlet nedir? Meyve ağaçlarını sulamaktır. Zulüm nedir? Diken sulamaktır.
- Kadı (hâkim) kalben rüşvet almaya karar verirse, zalimi mazlumdan ayırt edemez.
- İnsanı yücelten bilgidir. Fakat bilgi, canlı olmalı ve insanı değiştirmelidir. Yoksa sözde ve dilde kalmamalıdır. (İlmin irfâna dönüşmesi zarûrîdir.)
- Ecel, verileni almadan önce, verilmesi gereken her şeyi vermek gerekir. (Çâre, bol bol infakta bulunmak…)
- Hâl ile öğüt veren, sözle öğüt verenden iyidir. (Hâl ile öğüt veren, enerji tevzî eder.)
- İyi dostu olanın, aynaya ihtiyacı yoktur.
- Sen, anılması güzel olan bir söz ol. Çünkü insan, kendi hakkında söylenilen güzel sözlerden ibarettir.
- Nasıl ki Allâh’ın kudretinin sonu yoksa, onu anlatmanın da sonu yoktur…