Hz. Mevlânâ’nın Kur’ân ve Sünnet’e Bağlılığı
Mevlânâ Hazretleri buyurur: “Bu can bu tende oldukça, Hazret-i Kur’ân’a kulum-köleyim; Hazret-i Muhammed Muhtâr -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in mübârek yolunun toprağıyım. Birisi sözlerimden, (buna muhâlif) başka bir söz naklederse, o kişiden de bîzârım, o sözden de…”
Mevlânâ Hazretleri bu sözleriyle, Allâh’ın kelâmına olan mutlak bağlılığını ve Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e duyduğu engin muhabbet ve itaatini ifade ediyor.
Hazret-i Peygamber’in yolunun tozu-toprağı olmanın ve o yola baş koymanın mânâsı, bir ömür Efendimiz’e aşk ile bağlı kalmak ve her hususta O’nun sünnetine tâbî olmak demektir.
Yani bütün Hak dostları gibi Mevlânâ Hazretleri’nin feyiz kaynağı da şüphesiz ki Kur’ân ve Sünnet’tir. Üstelik o, Kur’ân ve Sünnet’e bağlılığı aşk ve vecd içinde yaşayan bir mânâ sultânıdır. Zira Hak dostları, Peygamber Efendimiz’in yolunun tozu-toprağı olanların ind-i ilâhîde gerçek sultanlar olduğunu idrâk etmiş büyük şahsiyetlerdir.
Lâkin birçok hakîkat yolcusu gibi Hazret-i Mevlânâ da kendisini ve sözlerini yanlış anlayan veya çarpıtarak aktaran gâfillerden bîzâr olmuş ve bu ifadeleri beyan ederek, âdeta kendisiyle ilgili bir “mânevî kimlik” tescilinde bulunmuştur.
Nitekim bugün de Hazret-i Mevlânâ’nın, Kur’ân ve Sünnet istikâmetinde bir mü’min olduğunun aksini iddiâ ederek, onu farklı inanç veya felsefelerin safında göstermek emelinde olan gâfiller yok değildir.
Günümüzde -maalesef- kasten veya gâfilâne bir sûrette; mânevî köklerinden koparılmış, feyz ve rûhâniyeti bertaraf edilmiş ve daha ziyâde nefsâniyet plânına çekilmiş, yanlış bir Mevlânâ ve Mevlevîlik anlayışı, kimi çevreler tarafından, zihinlere ve gönüllere empoze edilmektedir.
Bunlar; Hazret-i Mevlânâ’yı, Mevlevîliği, hattâ umûmî mânâda tasavvufu, Kur’ân ve Sünnet’in gönül vecdiyle ve takvâ hassâsiyetiyle yaşanması olarak değil de, kendi görmek istedikleri gibi yansıtmaya çalışmaktadırlar. Yani kendi dünya görüşlerine payanda yapmak için, bu büyük değerleri istismâr etmektedirler.
Meselâ Mesnevî’de insan-ı kâmili temsil eden “ney”, bunlar nazarında bir orkestra enstrümanından ibarettir. Yine Mevlevîliğin derûnî anlayışında mühim bir yeri bulunan ve esâsen bir zikir meclisi olan “semâ” ise folklorik bir raks hâline getirilmeye çalışılmaktadır.
Hâlbuki Hazret-i Mevlânâ, insanlığa Kur’ân’ın ulvî istikâmetini gösteren bir mâneviyat ve hidâyet rehberidir. Onun kıyâmete kadar bütün bir beşeriyete yaptığı davetin özü; îmânın gönüllerde bir lezzet hâline gelmesi, kalplerin Kur’ân’ın derûnundan ve Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in gönül dokusundan hisseler alabilmesidir.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Altınoluk Dergisi , 2017 – Nisan, Sayı: 373, Sayfa: 032
BENZER HABERLER
- TASAVVUFUN HEDEFİ
- TASAVVUFA BAKIŞ AÇIMIZ NASIL OLMALIDIR?
- TASAVVUF VE EĞİTİM
- TASAVVUFÎ TERBİYEDE SEYR-U SÜLÛK
- TASAVVUF TARİFLERİ
- MUÂMELÂT OLMADAN TASAVVUF OLMAZ!
- TASAVVUFUN MENŞEİ
- TASAVVUF AHLAKI VE ADABI
- TASAVVUF İLMİ NEDİR?
- İSLÂMÎ VE TASAVVUFÎ KAVRAMLAR ÜZERİNE ÖZEL MÜLÂKATLAR
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!