Hz. Peygamber’in Şefkat ve Merhameti
Hz. Peygamber’in (s.a.v.) şefkat ve merhameti nasıldı? Peygamber (s.a.v.) Efendimiz’in şefkat ve merhametine örnek...
Risâlet elçileri içerisinde ümmetine şefkat ve merhamet konusunda en fazla öne çıkan peygamber olan Hz. Muhammed (sas) sadece kendi kavmine ve yaşadığı zamanın insanlarına değil, âlemlere rahmet olarak gönderilmiştir. Gerçekten hayatın her anında, güzel haslet ve ahlâkta olduğu gibi, Allah Râsûlü şefkat ve merhamette de bütün insanlık için zirve şahsiyet, örnek kişiliktir.
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Andolsun size kendinizden öyle bir Peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya uğramanız ona çok ağır gelir. O, size çok düşkün, müminlere karşı çok şefkatlidir, merhametlidir.” (Tevbe, 128)
Rasûlullah (sav) buyurdular:
“Hiç şüphesiz ben size bir babanın evlatlarına olan durumu gibiyim.” (Ebu Davud, Taharet, 4; Beyhaki, Sünen-i Kübra, I, 91. )
PEYGAMBERİMİZİN ŞEKAT VE MERHAMETİNE ÖRNEK
Ebû Hüreyre (ra), Peygamber Efendimiz (sav)’e hiç kimsenin sormaya cesâret edemediği şeyleri sormak husûsunda son derece cesur davranır, hiç çekinmezdi. Birgün Fahr-i Kâinât (sav) Efendimiz’e:
“–Yâ Rasûlallâh! Nübüvvetle alâkalı ilk gördüğünüz alâmet nedir?” diye sordu. İki cihânın saâdet rehberi olan Allâh Rasûlü (sav) şöyle buyurdu:
“–Ey Ebû Hüreyre! Mâdem sordun, söyleyeyim. Ben on yaşlarındayken birgün sahrâda idim. Başımın üstünden gelen bir sesle irkildim. Bir adam diğerine sordu:
“–Bu, O mudur?” Öteki cevap verdi:
“–Evet, bu O’dur.”
O zamâna kadar hiç kimsede görmediğim yüzler, kimsede bulmadığım rûhlar ve hiç kimsede görmediğim elbiselerle karşıma çıktılar. Yürüyerek bana doğru gelen o iki adamdan her biri, bir kolumdan tuttu, fakat dokunduklarını hiç hissetmedim.
Biri arkadaşına:
“–Haydi O’nu yere yatır!” dedi. Berâberce beni yere yatırdılar. Ben hiçbir zorluk ve güçlükle karşılaşmadım. Yine biri diğerine:
“–Haydi göğsünü aç!” dedi ve o da açtı. Fakat ne kan gördüm, ne de bir acı hissettim. Ona yine şöyle dedi:
“–Haydi, oradaki kin ve hasedi çıkar!” O da oradan kan pıhtısı gibi bir şey çıkardı. Sonra onu fırlatıp attı.
“–Haydi, şimdi onun yerine şefkat ve merhameti yerleştir!” dedi. Çıkardıkları şey büyüklüğünde ve gümüşe benzeyen bir şey koyduklarını gördüm. Sonra sağ ayağımın başparmağını tutup oynattı ve:
“–Haydi selâmetle git!” dedi. Ben kalkıp giderken içim şefkat ve merhametle dolu idi. Ondan sonra da hep küçüklere karşı şefkat, büyüklere karşı da merhamet hissettim.” (Ahmed, V, 139; Heysemî, VIII, 223)
Kaynak: www.2g1d.com
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!