İbn Ataullah İskenderi Hazretlerinin Münacatları

İbn Ataullah İskenderi Hazretlerinin muhtelif zamanlarda yaptığı münacatlardan bir demet.

İlâhî! Ganîliğinde fakir olan benim, fakirliğimde nasıl fakir olmayayım? İlahi, bilgimde cahil olan benim. Cehilim içinde nasıl koyu cahil olmayayım?

İlâhî! Mukadderatın birbirlerine benzeyişleri ve kaderlerin sür’atle hulûl edişleri, ârif olan kullarını insanlara karşı sükûn bulmakdan ve belâda senden me’yus olmaktan men eylemiştir.

İlâhî! Benden sâdır olanlar kendi alçaklığıma ve senden gelecekler senin keremine lâyık olan şeylerdir.

İlâhî! Sen benim itimad edeceğim Allah’ım olduğun halde, beni kendi nefsime nasıl itimad ettirirsin? Sen benim yardımcım olduğun halde, benim hakkım nasıl eksilebilir? Yahut sen beni çevrelemiş olduğun halde nasıl ümitsiz olabilirim?

İlâhî! büyük cehlimle beraber bana ne kadar lütufkarsın! İşimin çirkinliği ile beraber bana ne kadar merhametlisin…

İlahi! Eserlerin birbirlerine benzeyişlerinden ve tavırların değişikliğinden anlıyorum ki benden istediğin tek şey her şeyde bana bilinmekliğindir. Tâ ki hiç bir şeyde seni bilmemiş olmayayım.

İlahi! Benim alçaklığım, muhalefet ve isyanım her zaman beni dilsiz etti ise de kerem ve ihsanın beni söyletti. Benim vasıflarım beni me’yus ettikçe minnetlerin beni ümidlendiriyor.

İlâhi! Nice taatler yaptım. Nice sağlam haletler kurdum. Fakat bunlara itimadımı adlin yıktı. Senin fazl-u ihsanın beni kurtardı.

İlâhi! Senin yerine başka bir bedele razı olanın eli boş kalmış ve senden gayrı bir dayanak arayan hüsrana düşmüştür.

Kaynak: Sadık Dana, İslam Kahramanları 1, Erkam Yayınları