İran-Irak savaşında kocasını kaybeden bir kadın, üç çocuğuyla beraber açlık ve sefaletle mücadele ederken gelen ilâhi yardımlar... İnfâk hususunda yaşanmış, ibret alınacak müthiş bir hikaye.

İran-Irak Savaşında kaybettiği kocasının biriktirmiş olduğu imkânları da çoktan tüketmiş, bir gün aç, bir gün tok yaşar hale gelmişlerdi. Kendi neyse de geride kalan üç çocuk yokluk bilmiyor, acıkınca feryadı basıyorlardı.

Kerkük'ün sokaklarında ise sefâlet kol geziyordu. Kim kime yardım edecek, destek olacaktı?..

İşsizlik yaygındı. Çevresi de perişandı. Bir yanı yıkılmaya yüz tutmuş evceğizinin camından yola doğru ümitsizce bakarken bir taksinin kapının önünde durduğunu, içinden de bir yolcunun indiğini gördü. Demek ki taksi şoföründe az çok para olacaktı. Çünkü müşteri indirmişti. Bütün cesaretini ve ümidini toplayarak evden çıkıp yola koştu. Yaklaşıp direksiyon başında arabasını hareket ettirmek üzere olan şoföre seslendi:

"–Sakın beni dilenci falan zannetmeyin. Üç çocuğumla üç gündür aç beklemekteyim. Bu gidişle namusumun lekelenmesinden korkmaya başladım. Allah rızası için yardımda bulunun. Ben açlıktan ölmeye razıyım. Fakat çocuklarımın çığlıklarına tahammül edemiyorum..."

Beklenmedik bir anda gelen bu Allah rızası için yardım talebi zaten kıt kanaat geçinen şoförü şaşırtmıştı. Düşünmeye başladı.

Cebinde bir miktar parası vardı var olmasına. Ancak bu parayı aylardır biriktiriyordu. Çünkü taksisinin dört lastiği de eskimişti. Onları değiştirmek için çırpınıyordu. Zaten akşamları eve gelince hanım da devamlı ikaz etmekten geri kal­mıyordu:

"-Ne zaman değiştireceksin bu lâstikleri? Birazcık geç kalsan aklıma kötü şeyler geliyor. Acaba bir kaza mı yaptı kabak lastiklerle? diye korku içinde bekliyorum."

ŞEYTANIN VESVESELERİNE ALDANMADI

O an için nefsi ve şeytanı birlik olup vesvese vermeye başladılar:

"-Sen zaten zor geçinen kimsesin. Yardım edecek du­rumda değilsin. Bas gaza, git yoluna." Fakat imanı ve vicdanı da sesleniyorlardı:

"-Para dediğin şey böyle gün için lâzım olur. Belli olmaz. Allah'ın rızasının nerede olduğu. Biriktirdiğin parayı bu muh­taç hanıma vermelisin. Tam yeridir!"

BİRİKTİRDİĞİ PARAYI MUHTAÇ OLAN KADINA VERDİ

Nihayet nefsini ve şeytanını yenmiş, cebindeki parayı tümüyle uzatarak:

"- Al bacım, sen namusunla yaşa. Bu para bir müddet idare eder. Sonrasına da Allah başka sebepler yaratır" demiş, minnet etmemek için de hemen gaza basıp oradan uzaklaşırken, kadının:

"-Sen benim ihtiyacımı karşıladın, Allah da senin ihti­yacını karşılasın." duasını duymuş, gün boyunca kulaklarında çınlayan bu duaya hep "Âmin" deyip durmuştu. Akşam eve gelince beklediği soruya yine muhatap oldu:

"- Hâlâ değiştirmemişsin arabanın lâstiklerini?" Adam, hiçbir şey hissettirmeden:

"-Bir lâstikçiyle anlaştım. Yeni lastikler gelince hemen değiştirecek." diyerek geçiştirdi.

Bu geçiştirme işi birkaç gün devam ettiği için bir akşam yine eve gelirken iyice sıkılmış, bu defa ne diyeceğim diye düşünürken hiç beklenmedik bir durumla karşılaşmıştı.

Hanım bu defa kendisine adres yazılı bir kâğıt uzatmış, sonra da şöyle demişti:

"- Bugün lâstikçi geldi, şu adresi verdi. Yarın bana gelsin lâstiklerini değiştireceğim, deyip gitti. Al bu adresi" dedi.

Belli etmemişse de bunun izahını yapamamıştı. Çünkü böyle bir lâstikçi ile konuşmamıştı. Merakla sabahı bekledi.

TAM ÜÇ GÜNDÜR RESÛLULLAH RÜYAMA GİRİYOR VE...

İlk işi kâğıttaki adrese gitmek oldu. Garipliğe bakın ki tamir­ciyi hayatında hiç görmemiş, buraya hiç gelmemişti. Elindeki kâğıdı uzatınca bir şaşkınlık iki tarafta da yaşandı. Adam:

"-Sen o musun?" deyip boynuna sarıldı, başladı hıçkıra hıçkıra ağlamaya. Sonra da şöyle devam etti:

"-Tam üç gündür Resûlullah -sallâllahu aleyhi ve sellem- rüyama giriyor ve bana, "Şu adresteki şoförün lâstiklerini değiştir, ücret olarak da benim şefaatime nail ol" buyuruyor. Allah için söyle. Sen ne türlü bir İyilik ettin, nasıl bir hayır dua aldın ki, Resûlullah -sallâllahu aleyhi ve sellem- üç gündür beni İkaz ediyor, senin lâstiğini değiştirmem için beni vazifelendiriyor?"

Kaynak: İbrahim Refik, Hâdiselerin İbretli Dili, Albatros Yayınları, İstanbul 2000, s.50

İslam ve İhsan