Sûre-i Rahmân’ı okuduğu için saldırıya uğrayan Abdullah ibni Mesud’un (r.a.) hakkı için tecelli eden ilahi adalet…

Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- Sûre-i Rahmân nâzil olunca huzurunda bulunan ashâbına hitâben:

– Kureyş cemaatine gidip şu sûreyi okuyacak var mıdır, buyurdu. Kureyş’in şerrinden korktukları için ashâb sükût ettiler.

Abdullah ibn-i Mes’ûd -radıyallahu anh-:

– Ben okurum Yâ Rasûlallah, dedi. Fakat İbn-i Mes’ûd, vücudu zayıf bir zât-ı latîf olduğundan Rasûlullah onun gitmesini arzu buyurmadığı cihetle üç defa kelâmını tekrar ettiler. Yani ashâbdan bir başkasının gitmesini arzu ettiğini izhâr ettiler. Fakat her defasında cevap İbn-i Mes’ud’a müyesser oldu.

Müsâade-i Nebeviye üzerine Abdullah İbn-i Mes’ûd –radıyallahu anh- gitti. Kâbe’nin etrafında Kureyş’in büyüklerine karşı Sûre-i Rahmân’ı okumaya başlayınca Ebû Cehil, İbn-i Mes’ûd’a bir tokat vurdu ve kulağını yaraladı. İbn-i Mes’ud ağlayarak gelince Rasûlullah -sallallahu aleyhi ve sellem- mükedder oldu.

Bunun üzerine Cebrail -aleyhisselâm- gülerek geldi:

– Yâ Rasûlallah! Merâk etme, âkıbet sizindir, buyurdu.

İLAHİ ADALET VAR!

Vaktâ ki Bedir Gazâsı’nda Ehl-i İslâm muzaffer olunca Rasûl-i Ekrem:

– Acaba Ebû Cehil ne yapıyor, kim gidip de ondan haber getirir, buyurdukta; Abdullah ibn-i Mes’ûd -radıyallahu anh koştu. Maktuller arasında gördü ki Ebû Cehil can çekişiyor.

Hemen Ebû Cehil’in göğsüne çıktı, Ebû Cehil gözünü açtı, göğsünde İbn-i Mes’ûd’u görünce:

– Ey İbn-i Mes’ûd! Ey koyun çobanı! Pek yüksek, sarp bir yere çıkmışsın, dedi. Nusrat ve galebe hangi taraftadır, diye sordu. İbn-i Mes’ûd hazretleri de:

– Nusrat Ehl-i İslâm’ındır. Çünki İslâm her zaman üstündür, ona üstün gelecek hiç bir şey yoktur, dedi.

Ebû Cehil sekerât hâlinde, ye’se, ümitsizliğe düşmüş iken dedi ki:

– Söyle Muhammed’e, şimdiye kadar onun düşmanı idim, şimdi düşmanlığım bir kat daha arttı. Artık Abdullah ibn-i Mes’ûd -radıyallahu anh- Ebû Cehil’in boynunu kesti. Başı pek büyük olduğundan kulağını deldi, bir ip takarak sürüyüp huzûr-ı Rasûlullah’a getirince, Rasûlullah Cenab-ı Allah’ın nusratına hamd ü sena eyledi:

– İşte bu ümmetin Firavun’u budur, buyurdu. Cebrail -aleyhisselâm- gülerek geldi:

– Yâ Rasûlallah! Sûre-i Rahmân okuduğunda İbn-i Mes’ûd’un yaralanan kulağına kulakla kısas oldu, buyurdu. Abdullah ibn-i Mes’ûd intikamını Ebû Cehil’den aldı. Âhirette göreceği elîm azab-ı ebedî ise daha şiddetlidir.

“Allah her şeye mutlak gâlib ve intikam almaya mutlak kâdirdir.” (Âl-i İmrân Sûresi, 4)

İşte Alâk Sûresi’nin 15. âyet-i celîlesinin sırrı burada zuhûr ediyor:

 “Zât-ı Ülûhiyetime yemin ederim ki eğer küfründen vazgeçmezse o kâfiri elbette alnının saçı ile biz şiddetle cehenneme çekeriz.” (Alâk Sûresi, 15)

Ebû Cehil alnının saçını yıkamak ve taramak sûretiyle ihtimam ettiği için alın saçı zikrolunmuştur ki, kemâl-i hâkâretle tahkîr olunacağına işârettir.

Kaynak: Mahmud Sâmî Ramazanoğlu-Musahabe-2, s.70- Erkam Yayınları

İslam ve İhsan