İmam Malik’ten Halife Mansur’a Uyarılar!

Halife Mansur, İmam Malik’i ziyaretinde, ona neler sordu? İmam Mâlik Hazretleri ile Halife Ebû Câfer Mansur arasında geçen ilmî müzâkere ve İmam Mâlik’in Halife Mansur’a ikazları...

Bir gün İmam Mâlik Hazretleri Mescid-i Nebevî’nin mihrâbında talebeye ilim tedrîsiyle meşgul iken, devrin halîfesi Ebû Câfer Mansur mescide geldi. Bazı sualler sordu. Aralarında ilmî bir müzâkere başladı. Ancak Ebû Câfer Mansur, konuşmanın heyecanına kapılıp sesini yükseltince, İmam Mâlik Hazretleri şöyle dedi:

“–Ey mü’minlerin emîri! Burada sesini yükseltme! Zira Allah Teâlâ bu hususta bir topluluğa edep öğreterek şöyle buyurmuştur:

«Seslerinizi Nebî’nin sesinin üstüne yükseltmeyin!» (el-Hucurât, 2)

Başka bir topluluğu methederek şöyle buyurmuştur:

«Rasûlullah’ın yanında seslerini kısanlar...» (el-Hucurât, 3)

Diğer bir topluluğu da zemmederek şöyle buyurmuştur:

«(Rasûlüm) Sana odaların arka tarafından bağıranların çoğu aklı ermez kimselerdir.» (el-Hucurât, 4)

Vefât ettikten sonra O’na hürmet göstermek, aynen hayattayken hürmet göstermek gibidir.”

Şâhit olduğu bu yüksek edep karşısında Halîfe;

“–Ey İmam! Duâ ederken kıbleye mi, yoksa Rasûlullâh’a mı döneyim?” diye sordu. İmam Mâlik Hazretleri şöyle buyurdu:

“–Yüzünü niye O’ndan çevireceksin ki? O, senin ve ceddin Hazret-i Âdem’in -aleyhisselam- kıyâmete kadar Allâh’a mağfiret ve necat vesilesidir.

Bilâkis sen; Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e yönel ve O’nun şefaatini iste ki Allah Teâlâ da O’nu sana şefaatçi kılsın!.. Nitekim Cenâb-ı Hak şöyle buyurmaktadır:

«...Eğer onlar, kendilerine zulmettikleri zaman (günah işledikleri zaman) Sana gelip de Allah’tan mağfiret dileseler ve Rasûl de onlar için mağfiret talebinde bulunsaydı, Allâh’ı çok affedici ve esirgeyici bulurlardı.»” (en-Nisâ, 64) (Kadı İyâz, Şifâ, II, 41)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hidayet Rehberleri, Erkam Yayınları