İnsan, Kur’ân-ı Kerîm ile kıymet, şeref ve haysiyet kazanır. Kur’ân’ı öğrenen, okuyan ve yaşayan bir mü’min, muazzam bir hayır, bereket, şeref ve izzete nâil olur.

Dünyada gıpta edilecek bir insan varsa, o da, Kur’ân-ı Kerîm’i hayatına tatbik etmeye gayret eden, güzel ahlâk ve sâlih amel sahibi bir müslümandır. Rasûlullah (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır:

“(Şu) iki kişiden başkasına gıpta edilmez:

Biri; Allahʼın Kur’ân öğrettiği (kimse)dir. O da gece gündüz durmadan Kur’ân okur (ve onunla amel eder). Komşusu bunu işitir ve:

«‒Keşke filâna verilen Kur’ân nîmeti gibi bir nîmet bana da lûtfedilse de, ben de onun yaptığı gibi yapabilseydim!» der.

İkincisi de; Allahʼın mal verdiği (kimse)dir. O da malını Cenâb-ı Hakk’ın yolunda sarf eder. Bunu gören bir kişi:

«‒Keşke filâna verilen mal gibi bana da verilse de onun yaptığı gibi ben de yapabilsem!» diye imrenir.”[1]

Böyle bir Kur’ân ehlinin fazîletini ifâde etmekten kelimeler âciz kalır. Allah Rasûlü (s.a.v) ehl-i Kur’ân’ı, vahyi getirmekle şereflenmiş olan seçkin meleklerle aynı safta görmüştür. Nitekim bir hadîs-i şerîfte şöyle buyrulur:

“Kurʼân’ı güzel bir şekilde okuyan hâfız, vahiy getiren şerefli ve itaatkâr meleklerle beraberdir. Kur’ân’ı zorlanarak okumasına rağmen unutmamak için onu bırakmayıp devamlı okuyan kimseye de (biri tilâveti, diğeri de zorluklara tahammülü sebebiyle) iki ecir verilir.”[2]

Zira Kur’ânî ilimlerde ihtisas kesbetmiş, onu yaşayan ve yaşatan bir mü’min, vahiy melekleriyle aynı vazifeyi üstlenmiş, onların yolundan gidiyor demektir. Bu sebeple de onların derecesine doğru merhaleler kat etmektedir.

Şu hâdise, Kur’ân’ın dünyada bahşettiği izzete ne güzel bir misaldir: Sahâbe-i kirâmdan Nâfi bin Abdi’l-Hâris (r.a), bir gün Mekke dışında Usfan’da Hz. Ömer ile karşılaşmıştı. Hâlbuki Ömer (r.a) onu Mekke’ye vâli tâyin etmişti. Ona:

“−Mekkelilerin başına kimi bıraktın?” diye sordu. O da:

“−İbn-i Ebzâ’yı!” cevâbını verdi. Hz. Ömer:

“−İbn-i Ebzâ kimdir?” diye sorunca Nâfî:

“−Âzâd ettiğimiz kölelerden biridir” dedi. Hz. Ömer’in:

“−Mekke halkına, âzâd edilmiş bir köleyi mi vekil bıraktın?!” suâli karşısında ise:

“−O Allah’ın Kitâbıʼnı çok iyi bilir ve okur, yine o İslâmî hükümleri de çok iyi bilir” cevâbını verdi. Bunun üzerine Ömer (r.a) şöyle dedi: “Nebiyy-i Ekrem Efendimiz şöyle buyurmuşlardı:

«Allah Teâlâ bu Kitâb ile bir kısım insanları yükseltir, diğer bir kısmını da alçaltır.”[3]

İslâm târihinde, başlangıçta köle olduğu hâlde Kur’ân ile yükselen ve kıyamete kadar ismi anılmaya devam edecek olan nice âlimlerimiz vardır. Bunun aksine zamanında büyük nimetler içinde olduğu hâlde Kur’ân’dan gâfil kaldığı için alçalan, isimleri unutulup giden nice insanlar mevcuttur.

Kur’ân-ı Kerîm öyle azîz ve şerefli bir kelâmdır ki kendisine hizmet eden veya münasebeti bulunan varlıklara da izzet ve fazilet bahşeder. Nitekim;

Cibrîl (a.s) Kur’ân’ı indirmiş, meleklerin en faziletlisi olmuştur.

Kur’ân, Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in mübarek kalbine inmiş, O, öncekilerin, sonrakilerin ve bütün rasüllerin seyyidi olmuştur.

Kur’ân, Ümmet-i Muhammed’e gelmiş, o ümmet, ümmetlerin en hayırlısı olmuştur.

Kur’ân, Ramazan ayında inmiş, o ay, ayların en hayırlısı ve bereketlisi olmuştur.

Kur’ân, Kadir Gecesi’nde inmiş, o gece, bin aydan daha hayırlı hâle gelmiştir.

Kur’ân, Mekke ve Medîne’ye inmiş, Mekke mükerrem olmuş, Medîne nurlanmıştır.

Kur’ân bazı insanların kalbine ve hayatına inmiş, onlar da Allah’ın has kulları olmuş ve en hayırlıları sayılmışlardır. O hâlde her mü’min, kalbini ve hayatını Kur’ân ile doldurmak sûretiyle izzet ve şeref kazanmaya gayret etmelidir.

Kur’ân her yönüyle insanı mâmur hâle getirir, onu imar eder. Kalbinde, Kur’ân’dan bir miktar bulunmayan kimse ise, harap olmuş ev gibidir.[4]

Dipnotlar:

[1] Buhârî, Fedâilü’l-Kur’ân 20, Temennî 5; Müslim, Müsâfirîn 266, 267.

[2] Buhârî, Tefsîr, 80; Müslim, Müsâfirîn, 243; Ahmed, 6: 110.

[3] Müslim, Müsâfirîn, 269; İbn Mâce, Mukaddime, 16.

[4] Tirmizî, Fedâilü’l-Kur’ân, 18/2913; Dârimî, Fedâilü’l-Kur’ân, 1.

Kaynak: Doç. Dr. Murat Kaya, Kitabımız Kur’ân Muhtevâsı ve Fazîletleri, Erkam Yayınlıar

İslam ve İhsan