Kadınlar için uygun meslekler nelerdir? Hanımların üniversite ve iş hayatında karma ortamlarda bulunması ne derece doğru? Âhir zaman şartlarında çalışma hayatının içinde olan bir hanımefendi kendini nasıl muhafaza edebilir?

Hanımlar; elbette ki, kendi fıtrat, husûsiyet ve şahsiyetleriyle mütenâsip vazifelerde çalışabilirler.

KADINLAR MESLEK SEÇİMİNDE NELERE DİKKAT ETMELİDİR?

Hanımlara mahsus iş kollarında hizmet edebilirler. Dikiş-nakış kursu, yaygın eğitim, Anaokulu, İlkokul, Kız Kurʼân Kursu ve Kız İmam Hatiplerde öğretmenlik yapabilir, hastahanelerde çocuk doktoru, ebe, kadın hastalıkları uzmanı olabilir, diş hekimliğini bitirmişse, bayan ve çocuklarla ilgilenebilirler vs...

Yani karşı cinsle ihtilâtın olmadığı, helâl-haram sınırlarının korunduğu, şerʻî hudutlar içinde hizmet edilebilen her alanda çalışabilirler.

Fakat burada şu hususu özellikle vurgulamak isteriz:

Rabbimiz, hanımların gönül dünyasını şefkat ve merhamet mayasıyla yoğurmuştur. Dolayısıyla hanımların birinci vazifesi, neslin temeli olan evlâtları yetiştirmektir.

Hakîkaten âilede huzur, annenin tebessümü ile başlar. Yavruların her türlü sıkıntıları, onların şefkatli nazarları ile zâil olur. Evlâtlara huzur ve saâdet nağmeleri aksettirecek, anne kalbinden daha ince, daha derin ve daha duygulu başka bir varlık mevcut mudur?..

Âile ocağındaki fertlerin taşkınlıklarını, bilhassa çocukların hırçınlıklarını sabırla eritecek yegâne fazîlet cevheri, anne kalbidir. Bir baba, yavrusuna karşı bir annenin sergilediği sabır ve tahammülü gösteremez.

Bu sebeple Cenâb-ı Hak, babaya da maîşet temini vazifesini yüklemiştir. Yani Rabbimiz, insan fıtratına uygun şekilde vazifeleri taksim etmiştir.

Dolayısıyla, bir hanımı evinden koparıp maîşet temini için maddî-mânevî tuzaklarla dolu dış dünyanın zorluklarıyla mücâdeleye yönlendirmek, ona zulmetmektir. Yine bu durum, onun, zarif ve nârin gönül dünyasını zedelemek ve onu doğru düzgün taşıyamayacağı bir yükün altında ezmektir.

Velhâsıl, kadınların asıl kıymetlerini buldukları makam ve mevkî, kendi hâneleridir. En mukaddes vazifeleri de, hanımlık ve anneliktir. Zira nesli güzel bir şekilde yetiştiren ilk mektep, annedir.

Meryem Vâlidemiz’in annesi Hanne, daha evlâdı doğmadan, onu güzel yetiştirebilmenin derdine düşmüştü. Nasıl bir nesil endişesi duymamız gerektiğine dair müstesnâ bir misal olmuştu…

Çocuk, ilk tahsilini anneden alır. Eğer anne sâliha ise, çocuk ondan çok güzel bir inʻikâs alır.

Annenin ağzından çıkan her bir kelime, çocuğun şahsiyet inşâsına konulan bir tuğla mesâbesindedir. Bunun için bütün kız çocuklarımıza bu hususta güzel bir eğitim verilmelidir.

Peygamber Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-:

“İkram ve ihsanlarınızla çocuklarınıza eşit muâmelede bulunun. Eğer ben birini üstün tutacak olsaydım, kızları üstün tutardım.” buyurmuştur. (Heysemî, IV, 153; İbn-i Hacer, el-Metâlibü’l-Âliye, IV, 69)

Zira güçlü toplumlar, güçlü âilelerden meydana gelir. Güçlü âileler de daha ziyâde mânevî eğitim görmüş, fazîlet timsâli annelerin eseridir. Bu sebeple kız çocuklarının eğitim ve terbiyesine daha büyük bir ihtimam göstermek gerekir.

Bir mütefekkir şöyle der:

“Bir erkeği terbiye edin, bir insanı yetiştirmiş olursunuz. Bir kadını terbiye edin, bir aileyi, hattâ toplumun büyük bir bölümünü yetiştirmiş olursunuz.”

Dolayısıyla kadın, toplumun gerçek mimarı olarak görülmelidir. O; sâlihler, Fatihler ve cengâverler yetiştiren bir şefkat kucağı olmalıdır.

Bizleri bir müddet karnında, sonra kollarında, ölünceye kadar da kalplerinde taşıyan annelere sevgi ve saygı hususunda, onlara denk olacak başka bir varlık yaratılmamıştır.

Kendisini âilesine hasreden vefâkâr bir anne; engin bir sevgiye, derin bir saygıya, ömürlük bir teşekküre lâyıktır…

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Rahmet Toplumu Hayırlı Gençlik 2, Erkam Yayınları

İslam ve İhsan