Kâmil Bir Mü'minin Vasıfları
Peygamber (s.a.v.) Efendimiz’in şahsında kâmil bir müminin vasıfları nelerdir?
Kâmil bir mümin, gönül insanıdır. Merhamet ve diğergâmlık, onun en belirgin vasfı ve tabiat-i asliyesidir.
Merhamet, müminin kalbinde hiç sönmeyen bir ateş gibidir. İnsan rûhunun ulaşabileceği olgunluk semâsına çıkışın yolu, merhamet ve hizmet basamaklarından geçmektedir. Merhamet, îmânımızın bu âlemde şâhidi olan ve bizi kalben Rabbimize yaklaştıran ilâhî bir cevherdir.
HİZMET EHLİ MAHLÛKATA KARŞI MERHAMETLİ OLMALI
Hizmet ehli, Cenâb-ı Hakk’ın Rahmân ve Rahîm esmâsını gereği gibi tefekkür ederek, hizmet verdiği mahlûkâta karşı şefkat ve merhameti esas almalıdır. Zîrâ hizmet, merhamet işidir. Bütün güzellikler, merhamet, şefkat ve tevâzû ile yapılan hizmetlerin netîcesinde elde edilir. Merhametin en belirgin alâmeti infaktır. Bu bakımdan hizmet ehli aynı zamanda cömert olmalıdır. Zîrâ yüksek ahlâk ve vasıflar, birbirlerini tamamlar. Merhametli insan cömert, cömert insan mütevâzî, mütevâzî insan ise gerçek hizmet ehli olur. Peygamber Efendimiz sallallâhu aleyhi ve sellem:
“Allâh Teâlâ cömerttir, ihsân sâhibidir; cömertliği ve yüksek ahlâkı sever…” (Suyûtî, el-Câmiu’s-Sağîr, I, 60) buyurmuştur.
MERHAMET VE ŞEFKAT MAHRUMU İNSAN
Buna mukâbil kötü ahlâk ve çirkin vasıflar da birbirine bağlıdır. Merhamet ve şefkat mahrumu bir insan cimri, cimri insan kibirli, kibirli insan da hizmetten uzaktır.
Dolayısıyla güzel ahlâk ile kâbil-i te’lif olmayan kaba, kırıcı ve sert bir üslûb ile yapılan hizmetlerden hayır umulamaz. Özellikle insana hitâb eden eğitim, irşad ve tebliğ gibi hizmetlerde bu husus çok daha ehemmiyet arz etmektedir.
ALLAH HANGİ KALBİ SEVER?
Nitekim âyet-i kerîmede Fahr-i Kâinât sallallâhu aleyhi ve sellem Efendimiz’e ve onun şahsında bütün ümmete hitâben:
“(Ey Habîbim!) Allâh’tan (sana gelen) bir rahmet sebebiyle, onlara yumuşak davrandın! Şâyet kaba ve katı yürekli olsaydın, hiç şüphesiz onlar, etrafından dağılıp giderlerdi...” (Âl-i İmran, 159) buyurulmuştur.
Rasûl-i Ekrem sallallâhu aleyhi ve sellem Efendimiz de bir defasında Hazret-i Âişe radıyallâhu anhâ’ya şöyle buyurmuştur:
“−Ey Âişe! Allâh Rafîk’tır (rıfk sâhibidir), rıfkla (yumuşaklıkla) muâmeleyi sever. Sertliğe ve diğer şeylere vermediği sevâbı, rıfkla muâmeleye verir.” (Müslim, Birr, 77)
Yine Rasûlullâh sallallâhu aleyhi ve sellem Efendimiz, diğer bir hadîs-i şerîfte de:
“… Allâh Teâlâ, huşû dolu, hüzünlü, merhametli, insanlara hayrı öğretip Allâh’a itaat etmeye çağıran her kalbi sever. Katı, boş şeylerle meşgul olan, rûhunun tekrar kendisine iâde edilip edilmeyeceğini bilmediği hâlde bütün geceyi uykuyla geçiren ve Allâh’ı çok az zikreden her kalbe de buğzeder.” (Deylemî, Müsned, I, 158) buyurmuştur.
Kaynak: Osman Nûri Topbaş, Vakıf-İnfâk-Hizmet, Erkam Yayınları
YORUMLAR
-
İlk yorumu yapan siz olun!