Kehf suresinin 29. ayetinde ne anlatılmak isteniyor? İslam daveti karşısında herkesin eşit olduğunu bildiren âyet; Kehf suresinin 29. ayetinin Arapçası, meali ve tefsirini yazımızda okuyabilirsiniz...

Kehf Suresinin 29. ayetinde şöyle buyrulur:

Kehf Suresi 29. Ayet Arapça:

وَقُلِ الْحَقُّ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ شَٓاءَ فَلْيُؤْمِنْ وَمَنْ شَٓاءَ فَلْيَكْفُرْۙ اِنَّٓا اَعْتَدْنَا لِلظَّالِم۪ينَ نَارًاۙ اَحَاطَ بِهِمْ سُرَادِقُهَاۜ وَاِنْ يَسْتَغ۪يثُوا يُغَاثُوا بِمَٓاءٍ كَالْمُهْلِ يَشْوِي الْوُجُوهَۜ بِئْسَ الشَّرَابُۜ وَسَٓاءَتْ مُرْتَفَقًا

Kehf Suresi 29. Ayet Meali:

Ve de ki: Gerçek, Rabbinizden gelendir. Artık dileyen iman etsin dileyen inkâr etsin. Biz, zalimler için alevleri kendilerini çepeçevre kuşatan bir ateş hazırladık. (Susuzluktan) imdat dileyecek olsalar buna, erimiş maden gibi yüzleri haşlayan bir su ile cevap verilir. Ne fena bir içecek ve ne kötü bir barınak! (Kehf, 18/29)

İSLAM DAVETİ KARŞISINDA HERKES EŞİTTİR

Bilgi:

Kureyş kabilesinin ileri gelenleri Hz. Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem-’in fakir müminleri yanından uzaklaştırması hâlinde kendisiyle görüşebileceklerini söylüyorlardı. Önceki ayette üstünlüğün dünya malında değil, iman ve güzel ahlakta olduğu, ayrım gözetmeden Allah’ın ayetlerini herkese ulaştırmanın gerekliliği ifade edilmiştir. Bu ayette de Kur’an’ın, insanlar arasında hiçbir ayırım gözetmeksizin herkese aynı şekilde ve eşit olarak hitap ettiği vurgulanmıştır.

Mesaj:

1. İslam dini, Allah katından gelmiş bir dindir. Bunun karşısında zengin-fakir, güçlü-güçsüz ayırımı yapmaksızın herkes eşittir.
2. Dileyen bu dine inanır, dileyen de inkâr eder. İnananın faydası, inanmayanın da zararı kendisine aittir.

Kelime Dağarcığı:

Nâr: Ateş, cehennem ateşi.

Vücûh: Yüzler.

Kaynak: Diyanet, Kur'an-ı Kerim'den Serlevha Ayetler

TEFSİR

Kehf Suresi 29. Ayet Tefsiri:

29. De ki: “Gerçek, Rabbinizden gelmiştir. Artık dileyen iman etsin, dileyen inkâr etsin. Şüphesiz biz zâlimler için öyle bir ateş hazırlamışızdır ki, duvar gibi yükselen alevleri onları çepeçevre kuşatmıştır. Susuzluktan feryad edip su istediklerinde, kendilerine tıpkı erimiş maden gibi yüzleri haşlayan bir su verilir. O su ne fenâ bir içecek; o ateş ne kötü bir barınaktır!”

Gerçek, İslâm dinidir. İnsanlığın kurtuluşu için onu gönderen Allah Teâlâ’dır. İslâm karşısında zengin-fakir, güçlü-zayıf, güzel-çirkin, şöhretli-şöhretsiz herkes eşittir. Rabbimiz İslâm’ı ihsan etmiş, fakat ona iman edip etmeme konusunda insanları serbest bırakmıştır. İsteyen inanır, isteyen de onu inkâr eder. Şu kadar var ki, insanlara iman etmeleri için bir baskı yapılamayacağı gibi, Allah’tan gaflete düşmüş kendini bilmezlerin keyfine uyarak da hususiyle fakir Müslümanlara da aykırı bir muamelede bulunulamaz. Buraya kadar anlatılan işin dünya tarafıdır. Bir de işin âhiret tarafı vardır ki, orada herkes dünyadaki tercihinin neticesine katlanmak zorundadır.

İslâm’ı reddederek, Kur’an’a inanmayarak en büyük haksızlığı işlemiş zâlimler için orada büyük ve son derece yakıcı bir ateş hazırlanmıştır. Bu öyle bir ateştir ki etrafındaki ateşten oluşan duvarlar o zâlimleri çepeçevre kuşatacak, hiçbir yere kaçmalarına müsaade etmeyecektir. Cehennemlikler o ateşin içinde yanacaklar, susuzluktan kavrulacaklar, “Su!” diye feryat edip yardım isteyeceklerdir. Fakat kendilerine içecek olarak erimiş maden gibi kaynar su verilecek, onu zorla içecekler, yüzlerini haşlayacak ve karınlarında bulunan tüm bağırsaklar parçalanarak arkalarından yere akacaktır. (bk. Muhammed 47/15)

Resûl-i Ekrem (s.a.s.), yine aynı konudan bahseden: “Bu perişanlığın ardından cehennem azabı gelecek; orada onlara kanlı ve irinli su içirilecek. O berbat suyu azar azar yudumlamaya çalışacak, fakat bir türlü boğazından geçiremeyecek...” (İbrâhim 14/16-17) âyetleri hakkında şu izahı yapar: “Su, ağzına yaklaştırılır, an­cak ondan tiksinir. Ona, daha da yaklaştırıldı mı, yüzünü kavurur ve başının perçemi düşer. O suyu içince de bağırsaklarını parçalar ve nihayet bağırsak­ları arkasından çıkar. Nitekim Yüce Allah: “O cehennemliklere kaynar su içirilir de bu onların bağırsaklarını paramparça eder” (Muhammed 47/15) buyurur.” (Tirmizî, Cehennem 4)

Kaynak: Ömer Çelik Tefsiri, kuranvemeali.com

İslam ve İhsan