Kelime Ne Demektir?

NE NEDİR?

Kelime ne demektir? Kısaca anlamı nedir?

Yaralamak anlamındaki "kelm" kökünden türeyen "kelime" sözlükte; bir ma'nâ ifade eden tek bir lafız ve söz anlamına gelir. Kelime; isim, fiil ve harf olabilir. Dil bilimcilerine göre kelime, müfret bir ma'nâ için konulmuş bir lafızdır. Çoğulu kelim ve kelimâttır.

Bu lafız Kur'ân'da, tekil, çoğul, yalın ve terkip olarak 46 defa geçmiş ve farklı anlamlarda kullanılmıştır:

"Kelimetu'llah", Allah'ın sözü (Tevbe, 9/40),

"Kelimetün tayyibetün", güzel söz (İbrâhim, 14/24),

"el-Kelimü't-tayyib", güzel sözler (Fâtır, 35/10),

"Kelimetün bâkiyetûn", kalıcı söz (Zuhruf, 43/28),

"Kelimetü't-takva", takva sözü (Fetih, 48/26),

"Kelimet sevâ", eşit / doğru söz (Âl-i İmrân, 3/64), kelime-i tevhid (Allah-ı birleme sözü = lâilahe illallâh);

"Kelimetün habîsetün", kötü / çirkin söz (İbrâhim, 14/26),

"Kelimetü'llezine keferû", kâfirlerin sözü (Tevbe, 9/40), şirk ve küfür ilkesi;

"Kelimetü'l-fasl", hüküm sözü (Şûrâ, 42/21,

"Kelimetün sebekat min Rabbike", Rabbin'den geçen söz (Hûd, 11/110) ilâhî ve ezelî prensipleri Allah'ın insanlar hakkındaki hüküm ve cezasını âhirete bırakma kararı;

"Kelimetü Rabbike", Rabb'ın sözü (Hûd, 11/119) Allah'ın hükmü, bilgisi;

"Kelimetü'l-azâb", azap kelimesi (Zümer, 39/71),

"Kelimetü Rabbike", Rabbinin sözü (Mü'min, 40/6) Allah'ın kâfirleri cezalandırma kararı;

"Kelimâtullah", Allah'ın sözleri (En'âm, 6/34; Yûnus, 10/62-64) Allah'ın Peygamber ve mü'minlere dünya ve âhirette yardım va'di;

"Kelimetü Rabbike", Allah'ın sözü, (Yûnus, 10/33)

"Kelimâtihi", sözler (En'âm, 6/115, Kehf, 18/27) Kur'ân ve ahkamı, emir ve yasakları, Allah'ın mükadderatı;

"Kelimât", sözler (Bakara, 2/37) Adem (a.s.)'ın Allah'tan alıp nasıl tevbe edeceğini öğrendiği sözler;

"Kelimetü'l-küfr", Küfür sözü (Tevbe, 9/74), Münafıkların Hz. Muhammed (a.s.) hakkında söyledikleri ve kendilerini küfre götüren sözler;

"Kelimetün minallah", Allah'ın sözü, İsâ (a.s.);

"Kelimetüllah" Allah sözü Allah'ın geniş ilmi (Lokmân, 31/27);

"Kelimât", sözler, Allah'ın emirleri (Bakara, 2/124) ve ilâhî kitaplar (A'râf, 7/158) anlamında kullanılmıştır.

Kaynak: Diyanet