Konuşan İnek

Sahâbeler, Allah Rasûlü (s.a.v) Efendimiz’e öylesine bağlı ve itimat hâlinde idiler ki ilk bakışta akla zıt görünen hallerde bile tereddütsüz ittibâ ederler, tam mânâsıyla O’na teslim olurlardı.

Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) bir gün şöyle buyurdular:

“Bir adam bir ineği götürürken üzerine bindi. İnek adama bakıp dile geldi ve:

«–Ben bunun için yaratılmadım, ben ziraat için yaratıldım» dedi.”

İnsanlar hayret ve korku ile:

“–Sübhânallah, konuşan bir inek hâ!” dediler.

Fahr-i Kâinât Efendimiz (s.a.v):

“–Buna ben inanırım, Ebû Bekir ve Ömer de inanırlar” buyurdular. (Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe, 13)

Benzer bir hâdisede Allah Rasûlü (s.a.v) yine aynı ifâdeleri kullanmış ve o esnâda Ebû Bekir (r.a) ile Hz. Ömer’in orada bulunmadığı kaydedilmiştir. (Buhârî, Ashâbu’n-Nebî, 8)

Onlar, Allah Rasûlü (s.a.v) Efendimiz’e öylesine bağlı ve itimat hâlinde idiler ki ilk bakışta akla zıt görünen hallerde bile tereddütsüz ittibâ ederler, tam mânâsıyla O’na teslim olurlardı.

Kaynak: Dr. Murat Kaya, Hz. Ömer'den 111 Hayat Ölçüsü, Erkam Yayınları, 2015