Kurtarıcı Söz

Bir söz vardır ki, her kim ölümü anında onu söylerse mutlaka amel defteri için bir nûr olur ve onun cesedi ile rûhu, ölüm anında o kelime sebebiyle ilâhî rızâya ve rahmete nâil olur.

Su’dâ el-Mürriye (r.a) anlatıyor:

“Rasûlullah (s.a.v) Efendimiz’in vefatından sonra Ömer (r.a), bir gün (kocam) Talha’nın yanına gelmişti. Onun üzgün olduğunu görünce:

“–Neyin var, niye üzgünsün? Amcaoğlun (Hz. Ebû Bekir’in) emir oluşu mu seni üzdü?” dedi.

Talha:

“–Hayır! Lakin ben Allah Rasûlü (s.a.v) Efendimiz’in:

«Ben bir söz biliyorum, her kim ölümü anında onu söylerse mutlaka amel defteri için bir nûr olur ve onun cesedi ile rûhu, ölüm anında o kelime sebebiyle ilâhî rızâya ve rahmete nâil olur.» buyurduklarını işitmiştim. Bu kelimenin ne olduğunu soramadan vefât ettiler.” dedi.

Bunun üzerine Ömer (r.a):

“–Ben o kelimeyi biliyorum. O, amcası (Ebû Tâlib’in) söylemesini istediği şeydir. Eğer Rasûlullah Efendimiz (s.a.v), amcası için ondan daha kurtarıcı bir söz bilseydi onu söylemesini isterdi.” dedi. (İbn-i Mâce, Edeb, 54. Ayrıca bkz. Ahmed, I, 6)

Kelime-i Tevhîd, “Lâ ilâhe illallâh Muhammedü’r-rasûlullah” sözüdür.

Kaynak: Dr. Murat Kaya, Hz. Ömer'den 111 Hayat Ölçüsü, Erkam Yayınları, 2015