Laf Taşımak Neden Günah?
Koğuculuk (kovculuk) ne demektir? Dinimizde laf/söz taşımak neden günahtır? Laf/söz taşımanın günahı ve cezası ile ilgili hadisler...
Dinimiz bütün Müslümanları kardeş yapmış ve kardeşliğe zarar verecek her şeyi de yasaklamıştır.
Kardeşliğe zarar veren çirkin davranışlardan birisi de koğuculuktur. Arapçada buna nemime, bu işi yapana da nemmam denir.
KOĞUCULUK (LAF TAŞIMAK) NEDEN GÜNAHTIR?
Koğuculuk, ara bozmak için birinden laf alıp diğerine götürmektir. Bu, çok kötü bir huydur, Mümine asla yakışmaz. Böyle söz götürüp getirmek, insanları birbirine düşürür. Kardeşi kardeşe düşman eder. Baba ile evladı, karı ile kocayı birbirinden ayırır. Büyük fitnelere sebep olur.
Müminin görevi, dargınları barıştırarak insanların arasını bulmaktır. Yoksa insanlara laf taşıyarak aralarını açmak ve onları birbirine düşman etmek değildir.
Koğuculuk yapanlar daha mezarda Allah’ın azabına uğrayacaklardır.
LAF TAŞIMANIN GÜNAHI İLE İLGİLİ HADİSLER
İbn Abbas (Allah onlardan razı olsun) diyor ki: Peygamberimiz (s.a.v.) iki kabrin yanından geçerken,
—Bu mezarlarda yatanlar azap görüyorlar. Hem de (kendilerince) azap görmeleri büyük bir şey için değildir, buyurdu. Sözüne devam ederek,
—Evet, (onlar her ne kadar bunu basit görüyorlarsa da) günahları büyüktür. Biri idrardan sakınmaz, iyice temizlenmezdi. Diğeri de koğuculuk ederdi, buyurdu. (Buhârî, “Cenâiz”, 89, Müslim, “Tahâre”, 111.)
Diğer bir hadis-i şerifte ise şöyle buyrulmuştur:
“Ara bozmak için laf götürüp getiren kimse cennete giremez.” (Buhârî, “Edeb”, 50, Müslim, “İmân”, 45.)
Peygamberimiz (s.a.v.), arkadaşlarından hiçbiri hakkında kendisine söz getirilmesini hoş karşılamaz ve “Ashabımdan hiçbiri diğeri hakkında hoşlanmayacağım bir şeyi bana ulaştırmasın. Çünkü ben, hepinize salim bir kalp ile —sevgi dolu gönül ile— çıkmayı isterim.” (Ebû Dâvûd, “Edeb”, 33.)
İki yüzlülük Mümin için en çirkin sıfatlardan biridir. Peygamberimiz (s.a.v.),
“Şüphesiz insanların en kötü olanları da ikiyüzlü kimselerdir ki birine bir yüzle, diğerine başka bir yüzle gelirler.” (Buhârî, “Ahkâm”, 27, “Edeb”, 49.)
Konu ile ilgili olarak Kur’an-ı Kerim’de şöyle buyruluyor:
“Yemin edip duran, aşağılık, daima kusur arayıp kınayan ve durmadan söz taşıyana boyun eğme.” (68/Kalem, 10-11.)
Kaynak: İslam İlmihali, Diyanet