Mahmud Sami Efendi Hazretlerinin İnsani İlişkileri
Mahmud Sami Efendi Hazretlerinin insani ilişkileri nasıldı? Tasavvuf yolunun ilk ve son dersi...
Muhterem Üstaz Mahmud Sami Ramazanoğlu Hazretleri bütün mahlûkat, eşya ve insanlarla ilişkilerde son derece nezih, nazik ve sevgi dolu davranışlar sergilemişlerdir. Yumuşak huyu ve güzel ahlakıyla çevresinde; “Melek Sami Efendi” diye tanınmıştır. Mürşidinin: “Edebine melekler gıpta eder” diyerek gıyabında hüsn-i şehadette bulunduğu bir Hak dostu olarak yaşamıştır.
Yirmi beş seneye yakın hizmetlerinde bulunan merhum Musa Efendi Hazretleri, o büyük Allah dostunun insâni davranışlarını, muhataplarına gösterdikleri sevgi, şefkat, merhamet ve yakın ilgiyi şu veciz ifadelerle anlatırlar:
“Muhterem Üstat Hazretlerinin hayatı boyunca hiç bir kimseyle çekiştiğini, münakaşa ettiğini, gıybet yaptığını gören, işiten yoktur. Hiç kimseye kızmaz, hiç kimseden kırılmazlardı. Hiç kimseye tepeden bakmaz, hiç kimseyi hor görmezlerdi.”
TASAVVUF YOLUNUN İLK VE SON DERSİ
Sami Efendi hazretleri Üniversiteyi bitirdiği yılda Muhammed Es’ad Erbili Hazretleri ile ilk buluştuğunda şu dersi almıştı: “Evladım! Bu yüce yolun ilk dersi kimseyi incitmemek, son dersi de kimseden incinmemektir.” Sanki bir ömür bu dersi hayata geçirmek için gayret etmişler, söz ve davranışlarıyla etraflarına örnek olmuşlardır.
Muhterem Üstat Hazretleri ile ilgili olarak nakledilen, anlatılan ve her biri hayat dersleri taşıyan pek çok hatıra vardır. O hatıralardan biri onun ihvana bakışı açısından çok manidardır.
“-Erenköy’de Güllü Köşk’te Ramazan aylarında cemaatle teravih namazları kılınırmış. Anadolu’dan ve yakın çevreden ziyaret için gelenler olurmuş. Bir gün Konya, Kayseri ve diğer şehirlerden sevenleri Üstadımızla birlikte teravih namazı kılmak üzere çıkıp gelmişler. Fakat o gün Sami Efendi Üstadımız rahatsızlığı dolayısıyla cemaate çıkamamışlar. Gelen ziyaretçiler namazdan sonra çok mahzun olmuşlar ve şifayab olmaları için dualar yapmışlar. Gönüllerinden de; acaba pencereden de olsa bir nazar atfetme imkanı olmaz mı? diye arzulamışlar. Damatları merhum Ömer ağabeyden ricada bulunmuşlar. Hiç değilse pencereden baksalar da bahçeden nur yüzünü bir görsek demişler. Ömer abi hemen yukarı çıkıp Muhterem Üstadımıza kardeşlerin selamlarını ve taleplerini arzeylemiş. Peşinden de: Efendim! Hiç olmazsa şu pencereden bir selam verilse demiş. Üstadımız hazretleri sevgi dolu gözleriyle damadına bakmış ve: “- Evladım Ömer! Fakir bugüne kadar hiçbir ihvana tepeden bakmadım. Madem uzaktan gelmişler, çok arzu ediyorlar birlikte aşağıya inelim ve kardeşlerimizle yüz yüze görüşelim” buyurmuş. Elbiselerini giyip aşağı kata inmişler ve evlatlarıyla birlikte göz göze, kalb kalbe görüşmüşlerdir.”
SAMİ EFENDİ’NİN KUL HAKKI VE HELAL-HARAM HASSASİYETİ
Muhterem Üstat Hazretleri her konuda olduğu gibi kul hakkı ve helal-haram konusunda da pek hassas davranmışlardır.
Hiç bir kimsenin gönlünün incitilmesine fırsat vermemişlerdir. İnsani ilişkilerde söz ve davranışların yanlış anlaşılma tehlikesinden dolayı pek az konuşmuşlardır. Bir Konya seyahatlerinde yol refikleri, sadece “peki” sözcüğünü işittiklerini anlatırlar. Sami Efendimizin söz disiplini ile ilgili olarak Musa Efendimiz hazretleri çok veciz, beliğ bir ifade ile şöyle buyurur: “Fem-i saadetlerinden ne bir kelime az, ne bir kelime fazla kelam çıkardı.”
Allah dostları en zor zamanlarda bile hep çözüm üreterek çare bulmuşlardır. Kimseyi yargılamamışlar, kimseyi çekiştirmemişlerdir. Hep gönül yapıcı olmuşlardır. “Bir gün Muhterem Üstaz Hazretleri nişan merasimine davet edilmişler. Ev sahibi nişan yüzüğünün kendileri tarafından takılması ricasında bulunmuş. Bir tepside yüzükler getirilmiş. Sami Efendimiz yüzüğü takmak üzere yerinden kalkınca görmüş ki her iki yüzük de altın. Hiç kimseye bir şey söylemeden kendi parmağındaki gümüş yüzüğü çıkarıp damada takmış ve: “Evladım bu yüzüğü bugünün hatırası olarak kabul buyur. Diğerini de ailenize hediye edersiniz” buyurmuş. Böylesine nazik, ince ruhlu davranışıyla hem haram bir iş yapmaktan kurtulmuş, hem de damat ve aile bireylerini hediyesiyle sevindirmiştir.
Rabbimiz cümlemize o büyük Allah dostunun bir ömür gösterdiği hassasiyetten, ahlâki, rûhi güzelliklerinden, inceliklerinden hisseler alabilmeyi nasip eylesin. Amin.
Kaynak: Mustafa Eriş, Altınoluk Dergisi, Sayı: 396