O da Testiye Düştü!

İnsanoğlu umûmiyetle çevresindeki insanların birer birer dâr-ı bekàya göç ettiklerini seyreder de, yine de gaflet sebebiyle kendini ölümden uzak görür…

Dükkânı şehrin çıkış kapısında bulunan bir bakkal vardı.

“O DA TESTİYE DÜŞTÜ!..”

O kapıdan ne zaman bir cenâze çıksa yanında bulundurduğu testiye bir meyve çekirdeği atar ve bir ay sonra da onları sayarak:

“–Bu ay şu kadar kişi testiye düştü!” derdi.

Bir gün o da öldü. Epey bir zaman geçmişti ki, ölümünden habersiz bir dostu kendisini ziyârete geldi. Onu göremeyince komşularına sordu.

“–Burada oturan bakkala ne oldu?”

Dediler ki:

“–O da testiye düştü!..”

Ne kadar ibretli bir nükte… Unutmayalım ki nihâyetinde herkes ecel testisine düşecektir. Fakat insanoğlu umûmiyetle çevresindeki insanların birer birer dâr-ı bekàya göç ettiklerini seyreder de, yine de gaflet sebebiyle kendini ölümden uzak görür…

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları