“Öf” Bile Demedi

Abdullah Sert Hocaefendi, Şifa-i Şerif eserinden Peygamberimizin (sav.) bir kez bile “öf!” demediğini okuyor.

“ÖF” BİLE DEMEDİ

Enes ibni Mâlik şöyle demiştir: “Resûlullah’a tam on yıl hizmet ettim. Bana bir defa bile “öf!” demedi. Yaptığım bir şeyden dolayı “Niye böyle yaptın?” demediği gibi, yapmadığım bir şey sebebiyle “Şöyle yapsan olmaz mıydı?” da demedi.” (Buhârî, Savm 53, nr. 2768; Müslim, Fezâil 82, nr. 2309)

Hz. Âişe radıyallahu anhâ da şöyle demiştir: “Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemden daha güzel huylu hiç kimse yoktu. Ona, ashâbından veya ailesinden biri “Yâ Resûlallah!” diye seslendiği zaman, mutlaka “Buyur!” (Lebbeyk) diye cevap verirdi.( Ebü’ş-Şeyh, Ahlâku’n-nebî ve âdâbüh (Veneyyân), I, 75, nr. 2)

Hz. Ömer radıyallahu anh şöyle demiştir:

“Bir adam Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve selleme üç defa seslendi. Allah’ın Elçisi ona her seslenişinde “buyur, buyur” dedi. (Heysemî, Mecma‘u’z-zevâid, IX, 20) Ashâb-ı kirâmdan Cerîr ibni Abdillah radıyallahu anh şöyle demiştir:

“Müslüman olduğumdan beri ne zaman Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin huzûruna girmek istesem, bana engel olmamış, beni her gördüğünde de mutlaka tebessüm etmiştir.” (Buhârî, Cihâd 162, nr. 3035, Menâkıbü’l-ensâr 21, nr. 3822, 6089; Müslim, Fezâilü’ssahâbe 134, nr. 2475.)

Cerîr ibni Abdillah, Yemen’deki Becîle kabilesinin reisiydi. Orada Müslüman oldu ve hicretin 10. yılında kabilesinden 150 kişiyle Medine’ye geldi. Medine’ye yaklaşınca devesini çökertti. Heybesinden temiz elbisesini çıkarıp giyindi, sonra da Resûl-i Ekrem Efendimiz hutbe okurken Mescid-i Nebevî’ye girdi. Cerîr içeri girince, ashâb-ı kirâm ona dikkatle bakmaya başladı. O da yanına oturduğu sahâbîye:

“Kardeş! Allah’ın Elçisi benden söz etti mi?” diye sordu. “Evet” dedi o sahâbî. “Biraz önce senin hakkında çok güzel şeyler söyledi. Hutbe okurken de senden bahisle:

“Şimdi şu kapıdan Yemen’in en hayırlı insanlarından biri girecek. Yüzü de melek gibi güzel.” buyurdu. Cerîr ibni Abdillah bunları anlattıktan sonra:

“Bunları duyunca, bana verdiği nimetlerden dolayı Allah’a hamdettim.” demiştir. (Ahmed ibni Hanbel, Müsned, IV, 359-360, 364; İbni Huzeyme, es-Sahîh (A’zamî), III, 150, nr. 1798; İbni Hibbân, es-Sahîh (Arnaût), XVI, 173, nr. 7199.) Hz. Ömer, Cerîr için: “Bu ümmetin Yûsuf ’u” derdi.

Kaynak: Kadı İyaz, Şifa-i Şerif