Peygamber Efendimiz’in Askeri Yönü
Peygamber Efendimiz nasıl bir komutandı? Peygamber Efendimiz’in savaş hukuku nasıldı? Bir mücahit, bir komutan olarak Hz. Muhammed (s.a.v.) ve savaş kuralları.
Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’in nübüvvetten evvel hiç kumandanlığı yoktu. Askerlik de yapmamıştı. Zâten doğru-dürüst bir ordu da yoktu. Hep aşiret kavgaları vardı. Lâkin Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- peygamber olduktan sonra, savaşta bile merhamet tevzî etti. Nitekim Bedir’de, harpten evvel düşman gelip su istedi, Efendimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem- düşmanına bile su verdi.
Bir Efendimiz’in -sallâllâhu aleyhi ve sellem- tâlimatlarına, bir de bugünkü duruma bakalım kıyas olarak:
PEYGAMBER EFENDİMİZ’İN SAVAŞ PRENSİPLERİ
Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz şöyle buyurdu:
“(Ey ümmetim! Savaş hâlinde iken bile);
- Zulmetmeyiniz,
- İşkence etmeyiniz!
- Çocukları öldürmeyiniz!” (Müslim, Cihâd, 3; Ahmed, V, 352, 358)
“(Ey ümmetim! Savaş hâlinde iken bile);
- Çocukları,
- Mâbedlerine çekilip ibadetle meşgul olan (hristiyan, yahudî vs.) kişileri,
- Kadınları,
- Yaşlıları ve
- Savaş hârici işler için kiralanan kişileri öldürmeyiniz! (Ayrıca)
- Kiliseleri yakıp yıkmayınız,
- Ağaçları köklerinden kesmeyiniz!” (Ahmed, I, 300; Taberânî, Kebîr, XI, 224/11562; Buhârî, Cihâd, 148; Müslim, Cihâd, 24, 25)[1]
İşte ecdâdımız Osmanlılarda da bunun aynısını görüyoruz. Hiçbir zaman, gayr-i müslim halkına dahî zulmetmedi. Hattâ halk teşekkür etti.
Dipnot:
[1] Ayrıca Bkz. Taberânî, Evsat, I, 48/135; İbn-i Mâce, Cihâd, 30; Vâkıdî, III, 912; Abdürrezzak, Musannef, V, 220.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Gençlerle 12 Soru-Cevap, Erkam Yayınları