Peygamber Efendimizin Sahabiye Tavsiye Ettiği Dua
Allâh Resûlü, bir din kardeşi olarak Hazret-i Muâz’ı seviyor ve bu muhabbetinin bir alâmeti olarak da mü’min kardeşinin istifâde edeceği bir tavsiyede bulunuyor.
Resûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, bir gün Muâz -radıyallâhu anh-’ın elini tutarak:
“–Ey Muâz! Allâh’a yemin ederim ki, ben seni gerçekten seviyorum.” buyurdu. Muâz -radıyallâhu anh- da:
“–Anam babam Sana fedâ olsun ey Allâh’ın Resûlü! Ben de Sen’i çok seviyorum!” dedi. Daha sonra Peygamber Efendimiz, ona şöyle buyurdu:
“–Ey Muâz! Sana her namazın sonunda; «Allâh’ım! Sen’i zikretmek, Sana şükretmek ve Sana güzelce kulluk yapabilmek husûsunda bana yardım et!» duâsını hiç bırakmamanı tavsiye ediyorum.” (Ahmed, V, 244-245; Ebû Dâvûd, Vitir, 26; Nesâî, Sehv, 60; Tirmizî, Zühd, 30)
Ne güzel bir muhabbet tezâhürü!.. Allâh Resûlü, bir din kardeşi olarak Hazret-i Muâz’ı seviyor ve bu muhabbetinin bir alâmeti olarak da mü’min kardeşinin istifâde edeceği bir tavsiyede bulunuyor.
Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları
GERÇEK MUHABBETİN ALAMETLERİ
https://www.islamveihsan.com/gercek-muhabbetin-alametleri.html