Peygamber Efendimiz'in Vefa Duygusu

Allah'ın “Büyük bir ahlak sahibi” olarak methettiği Peygamber Efendimiz, ahde vefâ hususunda da zirve bir şahsiyettir. Henüz kendisine peygamberlik verilmediği dönemlerde bile el-Emîn: güvenilir, sıfatıyla anılan Peygamber Efendimiz'in hayatında, vefâ ve sadakat konusunda birçok parlak örnek görmek mümkündür.

Peygamber Efendimiz:

“Ben, atam İbrâhîm’in duâsı, kardeşim Îsâ’nın müjdesi ve annem Âmine’nin rüyâsıyım.” buyurarak onlara karşı üstün vefâ duygusunu sergilemiştir.

Resûlullâh, Hudeybiye senesi umre için Mekke’ye giderken yolculuk esnâsında Ebvâ’ya uğramışlardı. Peygamber Efendimiz, Cenâb-ı Hak’tan izin isteyerek annesinin kabrini ziyâret etti. Ziyâret esnâsında annesinin kabrini mübârek elleriyle düzeltti ve teessüründen ağladı. O’nun ağladığını gören Müslümanlar da ağladılar. Daha sonra niçin böyle yaptığını soranlara Sevgili Peygamberimiz; “Annemin bana olan şefkat ve merhametini hatırladım da onun için ağladım.” buyurdu. (İbn-i Sa’d, I, 116-117; Ayrıca bkz. Müslim, Cenâiz, 105, 108)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları

PEYGAMBER EFENDİMİZ'DEN VEFA ÖRNEKLERİ

https://www.islamveihsan.com/peygamberimizden-vefa-ornekleri.html