Peygamberimizin Devesi Adbâ

Abdullah Sert Hocaefendi, Şifa-i Şerif eserinden “Peygamberimizin (s.a.v.) Devesi Adbâ” pasajını okuyor.

PEYGAMBERİMİZİN DEVESİ ADBÂ

Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz’in devesi, “kulağı yarık” anlamında Adbâ diye anılırdı. Enes ibni Mâlik radıyallahu anh, onun hakkında şöyle bir olay nakletmiştir:

“Resûlullah’ın devesi Adbâ, yarışta birinciliği başkasına kaptırmazdı. Bir gün devesine binmiş bir bedevî geldi ve yarışta onu geçti. Bu durum Müslümanlara pek ağır geldi. Bu hâli farkeden Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu: “Dünyada yükselen bir şeyi alçaltmak, Allah’ın değişmez kanunudur.” (Buhârî, Cihâd 59, nr. 2871-2872, Rikãk 38, nr. 6501; Ebû Dâvûd, Edeb 8, nr. 4802; Nesâî, Hayl 14, nr. 3590.)

Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellemin devesi Adbâ hakkında, Ebû İshâk el-İsferâyînî (v. 418/1027) şunu nakletmiştir: Adbâ, Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz’le konuşmuş, başından geçenleri anlatmış, sahrâda otladığı sırada, bitkilerin ona “Beni ye, beni ye!” dediklerini, vahşî hayvanların da “Sen Muhammed’in devesi olacaksın.” diyerek kendisinden uzak durduklarını anlatmış ve Adbâ, Resûlullah’ın vefâtından sonra, ölünceye kadar bir şey yiyip içmemiştir. (Süyûtî, Menâhilü’s-safâ, s. 131, nr. 616’da bu hadisten söz etmekle beraber onun hangi kaynakta bulunduğunu belirtmemiştir.)

Kaynak: Kadı İyaz, Şifa-i Şerif