Peygamberimizin Hz. Ebubekir’i (r.a.) Ağlatan Sözü

Peygamberimizin (s.a.s.) son hastalığında hutbeye çıkarak söylediği söz üzerine, Hz. Ebubekir’in (r.a.) ağlaması ve Efendimiz’in (r.a.) onu teskin eden sözleri...

Ebû Saîd el-Hudrî radıyallâhu anh anlatıyor:

EFENDİMİZ’İN HZ. EBUBEKİR’İ (R.A.) AĞLATAN SÖZÜ

Peygamberimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem son hastalığında hutbeye çıktılar ve:

“Allah Teâlâ kulunu, dünya nimetleriyle kendi katındakiler arasında muhayyer bıraktı. O da Allâh’ın katındakileri seçti” buyurdu. Bu söz üzerine Ebûbekir radıyallâhu anh ağlamaya başladı. Ben kendi kendime:

“Allah Teâlâ’nın bir kulu dünya ile kendi katındaki nimetler arasında seçim hakkı vermesinde, o kulun da Allah katındaki nimetleri seçmesinde ne var ki (Ebûbekir’i kastederek) bu ihtiyarı ağlatıyor?” diye düşündüm. Meğer o dünya hayatı ile Allah katındaki nimetler arasında serbest bırakılan kul Peygamberimizmiş, meğer Ebûbekir hepimizin en bilgilisi imiş.

Peygamberimiz sallâllâhu aleyhi ve sellem Hz. Ebûbekir radıyallâhu anh’ı ağlar görünce: “Ya Ebûbekir, ağlama! Bana malı ve arkadaşlığı hususunda en cömert olanı, hiç şüphe yok ki, Ebûbekir’dir. Ümmetimden birini kendime dost edinseydim, Ebûbekir’i dost edinirdim, fakat İslâm kardeşliği ve sevgisi şahsî dostluktan üstündür” buyurdu.’ (Buhârî, Salât, 80; Ashâbu’n-Nebî, 3; Menâkıbu’l-Ensâr 45, Müslim, Fedâilu’s-Sahâbe 2; Tirmizî, Menâkıb, 15)

Kaynak: Mehmet Lütfi Arslan, Marifet Meclisleri, Erkam Yayınları