Peygamberimizin ikramını Paylaşmayan Çocuk

Asr-ı Saadet’ten sevgi, saygı ve nezaketin nasıl bir araya geldiğini gösteren güzel bir örnek...

Sehl bin Sa’d -radıyallâhu anh-, küçük çocukların dahî Allah Rasûlü’ne karşı muhabbette aynı şuurda olduğunu gösteren şu hâdiseyi nakleder:

BENİM NASÎBİM!

Rasûlullâh -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’e bir içecek getirilmişti. Ondan bir miktar içtiler. Bu esnâda sağ tarafında bir çocuk, sol tarafında ise ashâbın büyüklerinden yaşlı kimseler oturuyordu. İkram husûsunda da âdetleri îcâbı dâimâ sağ tarafından başlayan Efendimiz -aleyhissalâtü vesselâm-, sağındaki çocuğa, kâbına varılmaz bir incelik ve nezâketle:

“–Müsâade eder misin, bu içeceği evvelâ şu büyüklerine vereyim?” diye sordular.

O akıllı çocuk ise herkesi şaşkınlığa sevk eden, fakat bir o kadar da ibret dolu olan şu hârikulâde cevâbı verdi:

“–Yâ Rasûlâllah! Sen’den bana ikrâm olunan bir nasîbi hiç kimseye vermem!”

Bunun üzerine Sevgili Peygamberimiz -sallâllâhu aleyhi ve sellem-, mübârek ellerindeki içeceği önce o çocuğa ikrâm ettiler. (Buhârî, Eşribe, 19)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Faziletler Medeniyeti 1, Erkam Yayınları