Peygamberimizin Niyazı

Rasûlullah (sav.) Efendimiz, Rabbine şöyle niyazda bulunurdu.

Kalb-i selîm sahibi sâlih kul, gizli-saklı her şeyin açığa çıktığı hesap gününde Cenâb-ı Hakk’ın, O’nun Rasûlü’nün ve bütün âlemlerin huzûrunda mahcup ve rezil olmaktan emîn olur. O günün sıkıntı, çile ve zorluklarından da selâmete erer.

PEYGAMBERİMİZİN NİYAZI

Nitekim Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, Rabbine şöyle niyazda bulunurdu:

“Allâh’ım! Sen’den dinde sebât isterim… Doğru söyleyen bir dil ve kalb-i selîm isterim…” (Tirmizî, Deavât, 23/3407)

İşte böylesine kıymetli olan kalbi, fânî ve gelgeç sevdâlara esir etmek kadar fecî bir gaflet düşünülebilir mi? Hakk’ın rızâsına vuslatın yegâne bedeli olan kalbi, mâsivâ ile kirletmekten daha büyük bir felâket olabilir mi? Kalp kirli olduktan sonra da kalıbı yani bedeni ve dış görünüşü temizlemenin bir anlamı kalır mı?

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Saadet Damlaları, Erkam Yayınları