Peygamber Efendimiz’in torun sevgisi nasıldı?

Sevgili Peygamberimiz, bir gün ashabıyla birlikte dâvet edildiği bir yemeğe gidiyorlardı. O esnâda Hz. Hüseyin de sokakta oynuyordu. Allah Resûlü ashabını geride bırakarak ilerlediler. Ellerini açtılar. Çocuk bir oraya bir buraya kaçmaya başladı. Peygamber Efendimiz de onunla şakalaşıyorlardı. Nihâyetinde sevgili torununu yakaladılar. Bir elleriyle çenesinin altından, diğer elleriyle de kafasının arkasını tutup onu öptüler. Sonra da:

“–Hüseyin bendendir, ben de Hüseyin’denim! Allah Teâlâ, Hüseyin’i seveni sever. Hüseyin esbâttan/torunlardan biridir.” buyurdular. (İbn-i Mâce, Mukaddime, 11/144; Ahmed, IV, 172)

Efendimiz’in son cümlesinde Hz. Hüseyin’in neslinin devam edip çok olacağı, bir kabilenin büyük bir kolu hâline gelip o şekilde devam edeceği haber verilmektedir.

HZ. HASAN’I (R.A.) BAĞRINA BASTI

Resûlullah Efendimiz’in torunlarına karşı sevgi dolu davranışlarıyla alâkalı olarak Ebû Hüreyre (r.a) şöyle bir hâdise nakleder:

“Allah Resûlü ile beraber Medîne’nin çarşılarından birinde idim. Bir müddet sonra Efendimiz oradan ayrıldılar, ben de ayrıldım. Peygamberimiz, Hz. Fâtıma’nın evine gelip üç defâ:

«−Küçük nerede?» buyurduktan sonra: «Bana Hasan bin Ali’yi çağır!» buyurdular.

Hasan bin Ali (r.a) kalkıp geldi. Boynunda, güzel kokulu boncuklardan dizilmiş bir gerdanlık vardı. Nebiyy-i Ekrem Efendimiz mübarek kollarını şöyle açtılar, Hasan da bu şekilde açtı. Allah Resûlü torununa bağrına bastı ve:

«Allah’ım! Ben bunu seviyorum, onu Sen de sev, onu sevenleri de sev!» diye dua buyurdular.

Resûlullah Efendimiz’in bu sözlerinden sonra artık bana hiç kimse Hasan bin Ali (r.a) kadar sevgili olmadı!” (Buhârî, Libâs, 60; Müslim, Fedâilü’s-Sahâbe, 56, 57)

“ALLAH’IM ONU SEV, ONU SEVENLERİ DE SEV!”

Ebû Hüreyre (r.a) anlatıyor:

“Peygamber Efendimiz gündüzün bir vaktinde evlerinden çıktılar. O bana bir şey söylemiyor, ben de ona bir şey söylemiyordum. Benî Kaynuka çarşısına kadar vardılar. Sonra oradan ayrılıp kızı Fâtıma’nın evine vardılar ve avluya oturdular:

«‒Ufaklık orada mı? Ufaklık orada mı?» diye sordular.

Hz. Hasan (r.a) bir müddet gecikti. Anlaşılan annesi ona güzel kokulu boncuklardan yapılan gerdanlığını takarak süslüyor veya saçını başını yıkayıp tarıyordu. Derken Hasan (r.a) koşarak gelip muhterem dedesinin boynuna sarıldı. Resûlullah Efendimiz onu doyasıya öpüp kokladılar ve şöyle dua ettiler:

«Allah’ım, onu sev, onu sevenleri de sev!»” (Buhârî, Büyû’, 49; Müslim, Fedâilü’s-Sahâbe, 57)

ALLAH’IN ‘NAÎM CENNETLERİ’NE KOYACAĞI MÜMİNLER

Resûlullah Efendimiz şöyle buyurmuşlardır:

“Hasan ile Hüseyin’i seveni ben de severim. Benim sevdiğim kişiyi Allah Teâlâ da sever. Allah Teâlâ kimi severse onu Naîm Cennetleri’ne koyar.

Kim onlara buğzeder veya taşkınlık ederse, ben de ona buğzederim. Benim buğzettiğim kimseye Allah Teâlâ da buğzeder. Allah Teâlâ kime buğzederse onu Cehennem’e atar ve onun için kalıcı bir azâb vardır.” (Heysemî, IX, 181)

“Hasan ile Hüseyin’i seven kesinlikle beni sevmiş olur. Onlara buğzeden ise bana buğzetmiş olur!” (İbn-i Mâce, Mukaddime, 11/143)

EVLATLARIM NEREDE?

Hz. Fâtıma’nın rivâyetine göre bir gün Resûl-i Ekrem Efendimiz yanına gelmiş ve:

“–Oğullarım nerede?” diye sormuşlardı. O da:

“–Ali onları götürdü!” dedi. Efendimiz dışarı çıktılar ve onları Meşrübe denilen yerde oynarken buldular. Önlerinde de biraz hurma vardı. Allah Resûlü:

“–Ey Ali! Oğullarımı sıcak iyice bastırmadan önce eve götürmeyecek misin?” buyurdular. (Hâkim, III, 180-181/4774)

Kaynak: Dr. Murat Kaya, Hz. Hasan ve Hüseyinden 111 Hayat Ölçüsü, Erkam Yayınları

İslam ve İhsan