Peygamberimizin Ümmetine Düşkünlüğünü Bildiren Ayet

Peygamberimiz (s.a.v); ümmetini çok severdi, dâimâ duâ ederdi. Efendimiz’in, ümmetine düşkünlüğü; ümmetinin hidâyetine olan muazzam arzu ve isteği âyet-i kerîme ile sâbittir

Cenâb-ı Hak; birbirini Allah için seven mü’min kardeşlerin, başka bir gölgenin olmadığı o dehşetli günde, Arş’ın gölgesinde bulunacaklarını bildirir. (Bkz. Buhârî, Ezân, 36)

Ancak bu dostluk, çay-kahve kardeşliği zannedilmemelidir. Bu kardeşlik, diğerinin meşakkatini bertaraf etme kardeşliğidir.

Hak dostları bu şuur ve hassâsiyeti Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’den telâkkî ettiler.

PEYGAMBERİMİZİN ÜMMETİNE DÜŞKÜNLÜĞÜNÜ BİLDİREN AYET

Fahr-i Kâinât Efendimiz’in, ümmetine düşkünlüğü; ümmetinin hidâyetine olan muazzam arzu ve isteği âyet-i kerîme ile sâbittir:

“Andolsun size kendinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki;

• Sizin sıkıntıya uğramanız O’na çok ağır gelir.
• O, size çok düşkündür.
• Mü’minlere karşı Raûf ve Rahîm’dir / çok şefkatli ve merhametlidir.” (et-Tevbe, 128)

Peygamber Efendimiz; ümmetini çok severdi, dâimâ ümmetine duâ ederdi. Ümmetinin de birbirine duâ etmelerinden çok memnun olurdu.

Hak dostlarından Mârûf-i Kerhî -kuddise sirruhû- şöyle buyurur:

“Kim her gün on defa;

اَللّٰهُمَّ اَصْلِحْ اُمَّةَ مُحَمَّدٍ

اَللّٰهُمَّ فَرِّجْ عَنْ اُمَّةِ مُحَمَّدٍ

اَللّٰهُمَّ ارْحَمْ اُمَّةَ مُحَمَّدٍ

«Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in hâlini ıslah eyle!

Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’in sıkıntılarını gider!

Allâh’ım, ümmet-i Muhammed’e rahmet eyle!» derse, o kimse Allah dostları arasına yazılır.” (Ebû Nuaym, Hilye, VIII, 366)

O’nun şefkatinin tezâhürlerini Câbir -radıyallâhu anh- şöyle anlatır:

“Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz; yolculuk esnasında (bilhassa seferlerden dönüşlerde) arkadan yürür, yürümekte güçlük çeken zayıflara yardımcı olur, onları terkisine bindirir ve kendilerine duâ ederdi.” (Ebû Dâvûd, Cihâd, 94/2639)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Yüzakı Dergisi, Yıl: 2020 Ay: Ekim, Sayı: 188