Peygamberimizle İnanmayanlar Arasına Çekilen Perde

Peygamber (s.a.v.) Efendimiz ile âhirete inanmayanların arasına çekilen görünmez perde.

Tebbet Sûresi’nin nâzil olduğunu işiten Ümmü Cemîl, eline büyükçe bir taş alarak velveleyle Allah Rasûlü’nü aramaya çıktı. “Müzemmem (yerilmiş insan), biz ona direndik, dininden uzaklaştık ve emrine isyân ettik!” diyerek gidiyordu. Allah Rasûlü (s.a.v), o esnâda Hz. Ebû Bekir ile birlikte Mescid’de oturuyorlardı. Sonra Kur’ân okumaya başladılar.

Ebû Bekir (r.a), onun geldiğini görünce Efendimiz’e:

“−Yâ Rasûlallah! Geliyor, Siz’i görmesinden korkuyorum!” dedi.

Allah Rasûlü (s.a.v):

“−O beni göremez!” buyurdular ve Kur’ân okumaya devam ettiler.

Tıpkı, “Kur’ân okuduğun zaman Biz, Sen’inle âhirete inanmayanların arasına görünmez bir perde çekeriz.”^[1] âyet-i kerimesinde buyrulduğu gibi oldu. Kadın gelip Ebû Bekir’in karşısında durdu, Allah Rasûlü’nü göremedi.

“–Ey Ebû Bekir, duydum ki arkadaşın beni hicvetmiş!” dedi. O da:

“–Hayır, şu Beyt’in Rabbi’ne yemin olsun ki O seni hicvetmedi!” dedi.

Ümmü Cemil de: “Kureyş bilir ki ben onların efendilerinin kızıyım” diyerek dönüp gitti.^[2]

Rasûlullah Efendimiz (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır:

“Cenâb-ı Hakk’ın, Kureyş’in hakaret ve lânetlerini benden nasıl uzaklaştırdığına şaşmıyor musunuz?! Onlar bana müzemmem (yerilmiş) diye hakaret ve lânet ediyorlar, hâlbuki ben Muhammed’im, yerde ve gökte medhedilmişim! (Cenâb-ı Hak beni böyle isimlendiriyor.)” (Buhârî, Menâkıb, 17)

Dipnotlar:

[1] el-İsrâ, 45. [2] Bkz. Humeydî, Müsned, I, 323, no: 325; İbn-i Hişâm, I, 378-379; Kurtubî, XX, 234.

Kaynak: Dr. Murat Kaya, Mescid-i Haram’dan 111 Hatıra, Erkam Yayınları