Ravza’daki Şiir
İmâm Şâfiî Hazretleri’nin hocası Muhammed Utbî'nin (r.a) Mescid-i Nebevî’de yaşamış olduğu çok dikkat çekici bir hatırası...
İmâm Şâfiî Hazretleri’nin hocası Muhammed Utbî (r.a) Mescid-i Nebevî’de yaşanmış çok dikkat çekici bir hatıra anlatıyor:
Allah Rasûlü’nün kabr-i şerîfleri yanında oturuyordum. Derken bir bedevî gelerek:
“–Selâm sana ey Allâh’ın Rasûlü! Ben Allâh Teâlâ’nın;
«…Eğer onlar, kendilerine zulmettikleri (günah işledikleri) zaman sana gelip de Allâh’tan mağfiret dileseler ve Rasûl de onlar için mağfiret talebinde bulunsaydı, Allâh’ı çok affedici ve merhametli bulurlardı» (en-Nisâ, 64) buyurduğunu işittim. İşte günahlarımdan tevbe edip mağfiret dileyerek ve benim için Rabbime şefaatte bulunmanı isteyerek sana geldim” dedi.
Sonra içli bir şiir okudu:
يَا خَيْرَ مَنْ دُفِنَتْ بِالْقَاعِ أَعْظُمُهُ فَطَابَ مِنْ طِيْبِهِنَّ الْقَاعُ وَالْأَكَمُ
نَفْسِيَ الْفِدَاءُ لِقَبْرٍ أَنْتَ سَاكِنُهُ فِيهِ الْعَفَافُ وَفِيهِ الْجُودُ وَالْكَرَمُ
أَنْتَ الشَّفِيعُ الَّذِي تُرْجَى شَفَاعَتُهُ عَلَى الصِّرَاطِ إِذَا مَا زَلَّتِ الْقَدَمُ
وَصَاحِبَاكَ فَلَا أَنْسَاهُمَا أَبَدًا مِنِّي السَّلَامُ عَلَيْكُمْ مَا جَرَى الْقَلَمُ
“Ey toprakta yatanların en hayırlısı, Senin mübarek vücûdun ile tüm ovalar ve dağlar şeref kazandı.
Senin bulunduğun kabre benim canım feda olsun, Ki o kabirdedir iffet, cömertlik ve kerem.
Sen, Sırat üzerinde ayakların kaydığı zaman şefaati ümid edilen bir şefaatçisin.
Yanındaki iki arkadaşını da aslâ unutamam. Kalemler yazı yazmaya devam ettiği müddetçe hepinize benden selâm olsun.”
Bu şiiri okuyan bedevî oradan ayrıldı. O esnâda bana bir uyku bastı. Rüyamda Allah Rasûlü’nü gördüm. Bana:
“–Ey Utbî! Bedevîye yetiş ve Allâh’ın onu mağfiret buyurduğunu kendisine müjdele!” buyurdular. (İbn-i Kesîr, Tefsîr, I, 532 [en-Nisâ, 64]; İmam Nevevî, Ezkâr, I, 448, Îzâh, s. 454)
Bu şiir, şu anda Rasulullah Efendimiz’in hücre-i saâdetlerinin önündeki iki sütunda yazılıdır.
Kaynak: Dr. Murat Kaya, Mescid-i Nebevi'den 111 Hatıra, Erkam Yayınları