Rızık ile İlgili Hadisler
Rızık ile ilgili hadisler nelerdir? Peygamberimizin (s.a.v.) rızık hakkındaki bazı hadisleri.
Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) Efendimizin rızık ile ilgili hadis-i şerifleri.
RIZIK HAKKINDA HADİSLER
Ebû Hüreyre’den (radıyallahu anh) nakledildiğine göre, Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Allah’ın eli doludur. Gece gündüz yaptığı cömertçe lütuflar, O’nun elindekileri tüketmez.”; “Gökleri ve yeri yarattığı günden beri neler verdiğini görmüyor musunuz? (Bütün bu verdikleri) Allah’ın elindeki hiçbir şeyi eksiltmemiştir.” Ve ekledi: “O’nun arşı, suyun üzerindedir. Diğer elinde de terazi vardır (âdildir). O, kimine az verir, kimine de çok verir.” (Buhârî, Tevhîd, 19)
***
Hâlid el-Esedî’nin (radıyallahu anh) oğulları Habbe ve Sevâ anlatıyor:
Hz. Peygamber bir şeyi tamir etmekle meşgul iken yanına gittik ve ona yardım ettik. O da bize şöyle dedi: “Başlarınız hareket ettiği (yaşadığınız) sürece rızık konusunda ümitsizliğe düşmeyin. Annesi insanı, kıpkırmızı ve çıplak olarak doğurur. Sonra Yüce Allah onun rızkını verir.” (İbn Mâce, Zühd, 14)
***
Ebû Hüreyre’nin (radıyallahu anh) naklettiğine göre, Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Sizden aşağıda olanlara bakın; yukarıda olanlara bakmayın. Bu, Allah’ın (size verdiği) nimetleri küçümsememeniz bakımından daha uygun olur.” (Müslim, Zühd, 9)
Mikdâm’dan (radıyallahu anh) rivayet edildiğine göre, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Kesinlikle hiç kimse kendi el emeğinden daha hayırlı bir yemek yememiştir...” (Buhârî, Büyû’, 15)
***
Câbir b. Abdullah’ın (radıyallahu anh) naklettiğine göre, Hz. Peygamber (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Kime bir nimet verilir ve o da o nimeti dile getirirse, onun şükrünü yerine getirmiş olur. Eğer onu gizlerse, nimete nankörlük etmiş olur.” (Ebû Dâvûd, Edeb 11)
***
Amr b. Şuayb’ın (radıyallahu anh), babası aracılığıyla dedesinden naklettiğine göre, Resûlullah (sallallahu aleyhi ve sellem) şöyle buyurmuştur:
“Allah, nimetinin eserinin kulunun üzerinde görülmesini sever.” (Tirmizî, Edeb, 54; İbn Hanbel, IV, 438)