
Rükuya Giderken Elleri Kaldırmak
Rükû’a giderken/varırken ellerin kaldırılması ile ilgili hadisler.
Alkame radıyallahu anh’dan rivâyet edildiğine göre, şöyle demiştir: Abdullah bin Mes’ûd radıyallahu anh şöyle dedi:
– Dikkat size Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in (kıldırdığı gibi) namaz kıldırayım mı?
İbn-i Mes’ûd namazı kıldırdı: Ellerini bir defadan başka kaldırmadı.
Ebû Dâvud dedi:
– Bu hadis uzun bir hadisten kısaltılmıştır. Bu lafızlarla sahih değildir. (Ebû Dâvûd, Salât, 119/748; Tirmizi, Kitâbu’s-Salât, b. 191, n. 257, s. 40, c. 2; Nesêi, Kitâbu’l-İftitâh, Rafu’l-Yedeyni Medden, s. 124, c. 2)
*
Bera radıyallahu anh’dan:
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem namaza başladığı zaman ellerini kulaklarına yakın kaldırır sonra bir daha ellerini kaldırmaya dönmezdi. (Ebû Dâvûd, Salât, 119/749)
Hadisin Açıklaması
Bu rivâyet zayıf ise de Hanefî mezhebinin görüşünü teyid eder. Zira Hanefî mezhebinde el sadece başlangıç tekbirinde kaldırılır.
*
Süfyan, Şüreyk’in (bir önce geçen) hadis-i gibi Yezid’den nakletti. (Fakat) bir daha kaldırmaya avdet etmedi, lafzını söylemedi.
Süfyan şöyle dedi: Bize henüz Kûfe’de (bir daha kıldırmadı) dedi. (Ebû Dâvûd, Salât, 119/750)
Ebû Dâvud şöyle dedi: Şu hadis-i Haşim ve Halid bin İdris, Yezid’den rivâyet ettiler. “Ellerini bir daha kaldırmazdı.” cümlesini zikretmediler.
*
Süfyan önce geçen hadisin İsnâdıyla bu hadis-i rivâyet etti. Ve rivâyetinde söyle dedi. Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ilk tekbirde ellerini kaldırdı. Bazıları şöyle dedi:
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem ellerini bir kere kaldırdı. (Ebû Dâvûd, Salât, 119/751)
*
Bera bin Âzib radıyallahu anh’dan:
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem namaza başladığında elini kaldırdığını gördüm. (Bundan) sonra namazdan çıkana kadar ellerini bir daha kaldırmadı. (Ebû Dâvûd, Salât, 119/752)
Ebû Dâvud; bu hadis sahih değildir, dedi.
*
Ebû Hüreyre radıyallahu anh’dan:
Rasûlullah sallallahu aleyhi ve sellem namaza başladığı zaman (tekbir için) ellerini uzatarak kaldırırdı. (Ebû Dâvûd, Salât, 119/753; Tirmizi, Kitâbu’s-Salât, b. 177, n. 239, s. 5, c. 2; Nesêi, Kitâbu’l-İftitâh, b. Rafu’l-Yedevni Medden, n. 884, s. 124, c. 2)
Kaynak: İbrahim Koçaşlı, Sünen-i Ebî Davud ve Tercemesi, Erkam Yayınları
YORUMLAR