Sahâbiler Göz Rahatsızlığı Olanlara Mushaf-ı Şerîf’e Bakmalarını Tavsiye Ederlerdi

Sahâbe-i kirâm’ın Kur’ân’a verdiği kıymet ve gösterdiği hürmet nasıldı? Sahabiler Kur’ân-ı Kerîm’e bakmayı neden tavsiye etmişlerdir? Alican Tatlı Bey, Osman Nuri Topbaş Hocaefendi’nin Hz. Muhammed Mustafa 2 eserinden okuyor.

SAHABENİN KUR’AN SEVGİSİ

Sahâbe-i kirâm Kur’ân’ın kıymetini, nasıl okunması gerektiğini ve nasıl hürmet edileceğini bizzat Efendimiz sallallahu aleyhi ve sellem’den görerek öğrenmişlerdi. Bu sebeple de Kur’ân’dan apayrı bir istifâde hâlindeydiler. Kur’ân-ı Kerîm’i çokça okur; onu okumadıkları ve sayfalarına bakmadıkları bir günün geçmesini istemezlerdi. Günlerine Kur’ân ile başlar, göz rahatsızlığı olanlara da Mushaf-ı Şerîf’e bakmalarını tavsiye ederlerdi. (Heysemî, VII, 165)

Hazret-i Ömer radıyallahu anh bir gece Kur’ân-ı Kerîm okuyamamıştı. Ertesi gün Allah Rasûlü sallallahu aleyhi ve sellem ona:

“–Ey Hattâb oğlu, Allah Teâlâ senin hakkında bir âyet indirdi.” buyurdu ve:

«(Tefekkür ederek) ibret almak veya şükretmek isteyenler için gece ile gündüzü peş peşe getiren O’dur.» (el-Furkân, 62) âyet-i kerîmesini tilâvet eyledi. Sonra da şöyle buyurdu:

“–Geceleyin kaçırdığın nâfile ibadetleri gündüz; gündüz kaçırdıklarını da geceleyin yerine getir.” (Râzî, XXIV, 93, el-Furkân, 62 tefsirinde)

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, Hz. Muhammed Mustafa 2, Erkam Yayınları