Sâlih mü’minler, farzlara ilâveten yolculuğa çıkarken, korku anlarında, bir hâcetleri oldukları vakit, gece vakitlerinde ve sair zamanlarda Rasûlullâh -sallâllâhü aleyhi ve sellem-’in sünnet-i seniyyesine riâyeten namaz kılarlar.

 Cenâb-ı Hakk bir hadîs-i kudsîsinde şöyle buyurur:

“Kim benim velî kuluma düşmanlık ederse, ben de ona harp îlân ederim. Kulumu bana yaklaştıran şeyler arasında en çok hoşuma gideni, ona farz kıldığım şeyleri edâ etmesidir. (Bununla birlikte) kulum, bana nâfile ibâdetlerle yaklaşmaya devam eder, neticede muhabbetime nâil olur. Onu bir sevdim mi, artık ben onun işittiği kulağı, gördüğü gözü, tuttuğu eli, yürüdüğü ayağı (aklettiği kalbi, konuştuğu dili) olurum. Benden bir şey isteyince onu veririm, benden sığınma talep etti mi onu himâyeme alır, korurum. Ben, yapacağım bir şeyde, mü’min kulumun rûhunu kabzetmekteki tereddüdüm kadar hiç tereddüde düşmedim: O ölümü sevmez, ben de onun sevmediği şeyi sevmem…” (Buhârî, Rikâk, 38)

Bu itibarla sâlih mü’minler, farzlara ilâveten yolculuğa çıkarken, korku anlarında, bir hâcetleri oldukları vakit, gece vakitlerinde ve sair zamanlarda Rasûlullâh -sallâllâhü aleyhi ve sellem-’in sünnet-i seniyyesine riâyeten namaz kılarlar. Onlar: “… Sîmâ ve alâmetlerinde, yüzlerinde secde eseri zâhirdir …” (el-Feth, 29) âyetiyle tavsîf edilenler zümresindendir.

Namaz, onlar için doyulmaz bir heyecandır. Nitekim nâfileler, bu doyumsuz hâlin devâmı içindir. Bilhassa Hazret-i Peygamber -sallâllâhü aleyhi ve sellem-, hiçbir günâhı olmadığı hâlde geceleri ayakları şişinceye kadar namaz kılar, yorgun düşünceye kadar saatlerce Kur’ân okurlardı. Dolayısıyla ne farz namazlar nâfileye, ne de nâfileler farz namazlara bir mânî teşkil eder. Aksine nâfileler, farzları takviye vazîfesi görür. Mühim olan, hepsini yerli yerince edâya gayrettir.

SÜNNET NAMAZLARIN EHEMMİYETİ

Hadîs-i şerîfte buyurulur:

“Kulun kıyâmet gününde ilk hesâba çekileceği amel namazdır. Eğer namazı güzel ve düzgünse, şüphesiz o kul kurtulmuş ve muvaffak olmuştur. Eğer namaz işe yaramaz ve bozuksa, o kişi kaybetmiş ve hüsrâna uğramıştır. Farz namazda bir eksiklik görülürse, Allâh Teâlâ: «Bakın, kulumun nâfile ibâdetlerinden farzdaki eksiğini dolduracak bir şey var mı?» buyuracaktır. Sâir amellerin durumu da böyle olacaktır.” (Tirmizî, Salât, 188)

O hâlde: “Farzlar kâfîdir. Onları doğru dürüst yapalım yeter!” denmesi, büyük bir gaflet olur.

Zîrâ farzları tam ve kusursuz îfâ edebilmek ve onların hepsini Allâh indinde makbûl olacak şekilde lâyıkıyla yerine getirebilmek mümkün değildir! Ne kadar ihtimam göstersek de elbette zaman zaman kusurlarımız, eksikliklerimiz ve makbûliyetten uzaklaştıklarımız vardır. Dolayısıyla bu eksikliği tamamlamak için nâfilelerden başka çâre yoktur. Çünkü kılınan bir farzın tekrar kılınması olmayacağı için farzlardaki eksiklikler mutlaka nâfilelerle tamamlanmaya ihtiyaç arzetmektedir. Ancak bu, farzları bırakıp nâfilelerle uğraşmak şeklinde anlaşılmamalıdır.

İfâde etmelidir ki, ne sırf farzlarla uğraşıp nâfileleri ihmâl etmek, ne de nâfilelerle uğraşıp farzları ihmâl etmek doğrudur. Doğru olan, farzları edânın yanında nâfileleri de mümkün mertebe huzûr içinde edâya gayret etmektir. Rasûlullâh ve ashâbının hayatındaki tatbîkat, bu hususta yegâne istikâmet çizgisidir. Diğer taraftan kazâları bulunan kimselerin sırf kazâ kılıp nâfileleri terketmesi de doğru değildir. Zîrâ kazâlar, kerâhat vakitleri hariç günün her vaktinde edâ edilir. Oysa teheccüd namazı, işrâk, kuşluk, evvâbîn gibi birkısım nâfile namazlar vakitlere bağlı olduğundan onları edâda basîretli davranmalıdır.

Rabî’a bin Kâ’b el-Eslemî -radıyallâhü anh- buyurur:

Gece Peygamber -sallâllâhü aleyhi ve sellem- ile kalırdım. O’nun abdest suyunu getirir, ihtiyaçlarını görürdüm. (Birgün) bana: “–İste (ne istersen)!” buyurdu. Ben de: “–Cennette seninle beraber olmak isterim.” dedim.

“–Bundan başka ne istersin?” buyurdu. “–Sadece onu isterim.” (deyince):

“–Öyleyse kendin için çok namaz kılmakla bana yardımcı ol!” buyurdu. (Müslim, Salât, 226)

Bir başka hadîs-i şerîfte buyurulur:

“Kul, gizli secdelerinden daha üstün hiçbir şey ile Allâh’a yaklaşamaz. Yâni kendisini Allâh’a en çok yaklaştıran, evinde kıldığı nâfile namazlardır.” (İbn-i Mübârek)

5 ŞEYİ BULMANIN 5 YOLU

Şakîk-i Belhî buyurur:

Beş şeyi aradık, beş yerde bulduk:

1. Rızkın bereketini kuşluk namazında,

2. Kabrin ışığını teheccüd namazında,

3. Münker-nekir suâllerinin cevabını Kur’ân-ı Kerîm okumakta,

4. Sırat köprüsünü kolayca geçmeyi oruç ve sadakada,

5. Arşın gölgesini, yalnızlık içinde Allâh -celle celâlühû-’yu zikretmekte (halvet).

Kaynak: Osman Nuri Topbaş, İslam İman İbadet

BEŞ VAKİT NAMAZ NASIL KILINIR? (TÜM NAMAZLAR) - SÜNNET NAMAZLARI

İslam ve İhsan